ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, καλό σας μεσημέρι και να σας ευχαριστήσουμε πολύ που δεχθήκατε την πρόσκλησή μας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Γεια σας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θέλω να ξεκινήσουμε από την οικονομία, από αυτό το θέμα που αφορά στις τσέπες όλων των πολιτών. Έχουμε την ομιλία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Περιμένετε εσείς κάτι εντυπωσιακό από αυτή την ομιλία;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ειλικρινά όχι, διότι δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τα μεγάλα περιθώρια που βλέπουν μερικοί. Αυτό που πρέπει να είναι κατανοητό είναι ότι οι ανάγκες του δημόσιου τομέα για δαπάνες στο ασφαλιστικό, στο χώρο της παιδείας, της υγείας κλπ. είναι τέτοιες, που δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια μείωσης των φορολογικών εσόδων. Άρα, ο Πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να κινηθεί μέσα σε πολύ στενά περιθώρια. Εγώ πιστεύω – και αυτό θα περίμενα και περιμένω από την ομιλία του Πρωθυπουργού – να μεταφέρει τη συζήτηση όχι τόσο στο πακέτο των ελαφρύνσεων – που κατ” ανάγκην εγώ νομίζω ότι θα είναι περιορισμένο – αλλά στη μεγάλη πρόκληση που είχαμε και έχουμε και που αφορά στο έλλειμμα της παραγωγικότητάς μας. Εκεί έχουμε μείνει πίσω και όλα τα δεινά προκύπτουν από αυτό. Έχουμε τώρα τις πληθωριστικές πιέσεις. Αυτές δεν πρόκειται να υποχωρήσουν, αν δεν αυξήσουμε την παραγωγικότητά μας και αυτό δεν γίνεται με ένα ή με δύο μέτρα, με εξαγγελίες. Εδώ, χρειάζεται μία μεγάλη κινητοποίηση όλων των παραγωγικών τάξεων, μία άλλη κουλτούρα που πρέπει να φέρει τα πράγματα πάνω κάτω. Και αυτό δεν έχει γίνει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, ακούγοντάς σας τώρα να μιλάτε για κινητοποίηση όλων των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας, έχω την εντύπωση ότι αναζητείτε κι εσείς μία μεγάλη εθνική ιδέα. Υπάρχει αυτή η ιδέα; Ένας εθνικός στόχος;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Θα σας το πω αρνητικά, τι δηλαδή θα γίνει, αν δεν εγκαταλείψουμε την προσέγγιση της ήσσονος προσπάθειας, του μικροβολέματος. Τι θα γίνει, αν συνεχίσουμε έτσι; Η παραγωγικότητά μας είναι γύρω στο 65% του μέσου ευρωπαϊκού όρου. Δεν μπορούμε λοιπόν να ζούμε σε επίπεδο ευρωπαϊκό, να καταναλώνουμε δηλαδή ευρωπαϊκά, όταν δεν παράγουμε ευρωπαϊκά, έτσι δεν είναι; Αυτό μπορεί να τραβήξει ένα – δύο χρόνια. Κάποτε όμως θα εξαντληθούν αυτά τα περιθώρια, θα τελειώσει και το Γ ΚΠΣ. Κι εγώ το έχω πει από πέρυσι: Μετά το 2005, θα έχουμε μία κρίση, η οποία θα συμπιέσει το βιοτικό μας επίπεδο, αν δεν κάνουμε κάτι τώρα. Αυτό το όραμα για το οποίο μιλάτε δεν είναι κάτι που ίσως θέλουμε να το κάνουμε γιατί έτσι θέλουμε, αλλά γιατί είναι ανάγκη να γίνει αυτό. Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε τολμηρές αλλαγές, σε τομές στην οικονομία. Και πρέπει να σας πω ότι είμαι κάπως απαισιόδοξος. Δεν βλέπω το πολιτικό σκηνικό να είναι θετικό προς αυτή την κατεύθυνση και δεν βλέπω και την ίδια την κοινωνία να είναι αποφασισμένη για τέτοιου είδους κινήσεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν υπάρχει όραμα λοιπόν.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Δεν υπάρχει όραμα. Κι εδώ, έγκειται η ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών να δημιουργήσουν αυτό το κλίμα. Και δεν υπάρχει και αξιοπιστία για ένα πολιτικό οραματικό λόγο, γιατί, με απλά λόγια, ο κόσμος δεν μας πιστεύει. Κι αυτό θα πρέπει να το κατακτήσουμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι βαριά κουβέντα.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ότι τι;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ότι δεν υπάρχει αξιοπιστία στους πολιτικούς.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Κοιτάχτε, δεν το λέω εγώ. Το λένε και τα στατιστικά στοιχεία. Δεν τα ισοπεδώνουμε όλα, έτσι; Αλλά ας κοιτάξουμε χρόνια πίσω, στην πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, όταν ήμουν Υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Η αξιοπιστία του πολιτικού λόγου τότε, καλώς ή κακώς, ήταν τεράστια συγκρινόμενη με σήμερα. Σήμερα, πρέπει να πεισθεί ο πολίτης ότι εννοούμε αυτό που λέμε, ότι θα το κάνουμε πράξη και ότι το προϊόν αυτής της προσπάθειας θα πάει δίκαια σε αυτόν που μοχθεί. Νομίζω ότι εκεί είναι το έλλειμμα που έχουμε και αυτό δεν το αποδίδω ούτε σε συγκεκριμένους πολιτικούς, ούτε σε συγκεκριμένο κόμμα. Το αποδίδω σε όλο το πολιτικό φάσμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ας έλθουμε τώρα στα πιο πεζά και ίσως στα πιο καθημερινά που όμως μας αφορούν άμεσα. Αύριο οι καταναλωτικές οργανώσεις έχουν κηρύξει μποϋκοτάζ. Αυτό είναι λύση, είναι ένα μάθημα;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Δεν είναι λύση, είναι όμως ένα μάθημα. Αυτό λείπει από τον τόπο μας, μια οργανωμένη δηλαδή συνείδηση του καταναλωτή. Ο καταναλωτής γενικώς είναι θύμα αισχροκέρδειας σε πολλούς χώρους, το καταναλωτικό κίνημα δεν έχει αναπτυχθεί στη χώρα μας, όπως έχει αναπτυχθεί σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και είναι καλό, κάτω από αυτή την κρίση που αντιμετωπίζουμε σήμερα, να γίνουν κινήσεις που συμβολίζουν μία εγρήγορση του καταναλωτή και ίσως και τα πρώτα σοβαρά βήματα οργάνωσης ενός καταναλωτικού κινήματος. Αυτό, επαναλαμβάνω, δεν θα λύσει το πρόβλημα, θα αποτελέσει όμως μία σημαντική συμβολή προς την επίλυσή του.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να περάσουμε και σε ένα θέμα που – αυτές τις μέρες – απασχολεί όλους μας. Αναφέρομαι βέβαια στην κρίση που υπάρχει στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Να σας πω την αλήθεια, κύριε Υπουργέ, δεν έχω καταλάβει ακόμη τους λόγους του τσακωμού. Και το λέω ειλικρινά. Το έχω πει και στις δυο πλευρές, όποτε έχω συνομιλήσει. Διάθεση για να «τα βρουν» υπάρχει. Αποτέλεσμα δεν υπάρχει.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Εγώ νομίζω ότι υπάρχει ακόμη περιθώριο για διάλογο και επίλυση. Πρώτα απ” όλα, επιτρέψατέ μου, με λίγα λόγια, να πω τι εγώ προτείνω: Οι Πανεπιστημιακοί έχουν θέσει – και δικαίως κατά την άποψή μου – δύο ζητήματα: Πρώτον, το συνταξιοδοτικό τους, και δεύτερον το μισθολογικό τους.
Για το συνταξιοδοτικό, όταν δόθηκαν οι σημαντικές αυξήσεις στους πανεπιστημιακούς το 1998, όταν ήμουν Υπουργός Παιδείας, είχαμε πει ότι πρέπει να λυθεί το συνταξιοδοτικό τους και ότι θα το εναρμονίσουμε αμέσως. Από το 1998 μέχρι το 2002, έχει περάσει αρκετός χρόνος για να υλοποιήσουμε τη δέσμευσή μας. Ο πανεπιστημιακός παίρνει σήμερα ως σύνταξη περίπου το 40% του μισθού του. Αυτό είναι χαμηλό, δεδομένου ότι στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα, η σύνταξη είναι 80% καιθα κατέβει σιγά-σιγά στο 70% με τον νέο νόμο για το ασφαλιστικό. Η πρόταση η οποία γίνεται από το Υπουργείο είναι να αυξήσουμε το ποσοστό από το 40% στο 60%. Εγώ νομίζω ότι η Κυβέρνηση μπορεί να κάνει μία προσπάθεια και μία χειρονομία και να ανεβάσει αυτό το νούμερο στο 70%. Αυτό θα είναι στο κάτω – κάτω και μία υλοποίηση παλαιότερης κυβερνητικής δέσμευσης.
Τώρα, για το μισθολογικό, οι πανεπιστημιακοί ζητούν – και δικαίως – αυξήσεις. Όλοι οι εργαζόμενοι δικαιούνται αυξήσεων. Νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια φέτος, το 2003, για τέτοιου είδους αυξήσεις. Θα πρέπει λοιπόν να συμφωνήσουν, και θα πρέπει να συμφωνήσει και το Υπουργείο Παιδείας, να συσταθεί μία ομάδα εργασίας, η οποία θα δει τις συνισταμένες μίας νέας μισθολογικής κατάστασης στους πανεπιστημιακούς, όπου ένα νέο μισθολόγιο, προσαρμοσμένο στις νέες συνθήκες θα ισχύσει από το 2003-2004. Νομίζω ότι αυτό το πακέτο, για το οποίο σας μιλάω, δεν είναι μακριά από τις κυβερνητικές θέσεις και δεν απέχει από αυτό το οποίο λογικά θα μπορούσαν να ζητήσουν οι πανεπιστημιακοί. Αν δεν το κάνουν αυτό, θα ταλαιπωρηθούν αδίκως οι φοιτητές και θα είναι κρίμα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τελευταίο ερώτημα, γιατί ο χρόνος μας πιέζει ασφυκτικά. Το ΠΑΣΟΚ είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις, αυτό φαίνεται καθαρά. Περιθώρια ανάκαμψης υπάρχουν;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Τα περιθώρια ανάκαμψης είναι πολύ μεγάλα και οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις το έδειξαν αυτό. Έδειξαν δηλαδή ότι, όταν η κυβέρνηση εκπέμπει προς τα έξω ένα κλίμα αποτελεσματικότητας του έργου της, το κλίμα αλλάζει. Αυτό το οποίο έγινε με την επιτυχή κίνηση για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είναι ένα παράδειγμα ότι εάν αυτή η αποτελεσματικότητα φανεί και σε άλλους τομείς, το κλίμα αυτό είναι αντιστρέψιμο. Αυτό όμως το οποίο λέω είναι ότι δεν βλέπω αυτή τη στιγμή την ίδια κινητικότητα και αποφασιστικότητα σε πολλούς τομείς κυρίως στον αναπτυξιακό- οικονομικό τομέα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, να σας ευχαριστήσουμε γι” αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Γεια σας.
