ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ας ξεκινήσουμε με το θέμα του Συμφώνου Σταθερότητας (που τώρα έγινε «Σύμφωνο Χαλαρότητας»). Κύριε Αρσένη, θα ήθελα να εξηγήσετε στον κόσμο γιατί αυτή η υπόθεση είναι πάρα πολύ σοβαρή για να περνάει στα ψιλά.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Είναι πάρα πολύ σοβαρή γιατί αφορά και τη δική μας οικονομία, ζητήματα που σχετίζονται με τον πληθωρισμό, την ανεργία, την απασχόληση, την ανάπτυξη. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια κρίση θεσμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ξέρετε, για να λειτουργήσει μια οικονομία, πρέπει να σταθεί σε δύο πόδια: Στο ένα πόδι έχουμε τη νομισματική πολιτική, τις κεντρικές τράπεζες που φροντίζουν την καταπολέμηση του πληθωρισμού και τα χαμηλά επιτόκια – και αυτό το κάναμε με την κεντρική ευρωπαϊκή τράπεζα, μεταφέροντας τις νομισματικές μας αρμοδιότητες ως κράτη από τα κράτη στην Ευρώπη. Το άλλο πόδι, όμως, που είναι η λεγόμενη δημοσιονομική πολιτική, που χειρίζεται τα θέματα της φορολογίας, των δαπανών του κρατικού προϋπολογισμού και τα ελλείμματα, τα αφήσαμε στην ευθύνη των κρατών-μελών. Δεν δημιουργήσαμε έναν ευρωπαϊκό θεσμό που θα χειρίζεται πλάι-πλάι με τη νομισματική πολιτική τη δημοσιονομική πολιτική.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κατά κάποιο τρόπο το δημιουργήσαμε, καθώς δώσανε στην Επιτροπή οι κυβερνήσεις την ευθύνη της παρακολούθησης, αλλά όχι τη χάραξη της πολιτικής.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Εδώ είναι η αδυναμία: Ακριβώς, επειδή δεν υπάρχει μηχανισμός πολιτικός, επειδή δεν υπάρχει ευρωπαϊκός προϋπολογισμός, αλλά εθνικοί προϋπολογισμοί, βάλαμε από το Μάαστριχτ άκαμπτους κανόνες, σχετικά με την τήρηση της δημοσιονομικής πολιτικής, αυτό το έλλειμμα του 3%. Αυτό ήταν μια ανοησία ευθύς εξ αρχής.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το είπε και ο Πρόντι.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ο Πρόντι το είπε πολύ αργότερα. Εγώ το είχα πει από το 1993.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μετά μετάνιωσε. Τώρα αυτό που ο Πρόντι είχε αποκαλέσει ανοησία, η Επιτροπή αρνείται να συνυπογράψει την απόφαση Πρωθυπουργών και έχουμε θεσμική κρίση.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ας δούμε τι έπρεπε να είχε γίνει το 1993, για να το καταλάβουμε καλά. Το 1993, έπρεπε να πούμε «ναι, θα προχωρήσουμε στη νομισματική ένωση, θα πάμε σε κοινό νόμισμα, στο ευρώ, αλλά, ταυτόχρονα, θα δημιουργήσουμε κι έναν άλλο θεσμό, έναν άλλο οργανισμό, που θα χειρίζεται τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό». Έτσι, θα πατούσαμε, όσον αφορά στην ευρωπαϊκή οικονομία σε δύο πόδια.
Δεν το κάναμε αυτό. Όταν αφήνεις στις κυβερνήσεις την ευθύνη της τήρησης της δημοσιονομικής πολιτικής, στις κυβερνήσεις που έχουν ταυτόχρονα την ευθύνη όχι μόνο για τον πληθωρισμό, αλλά και για το επίπεδο της οικονομικής δραστηριότητας, για την απασχόληση κλπ., φυσικά, αυτός ο άκαμπτος κανόνας, κάποια στιγμή, στην οικονομική συγκυρία, δεν θα βολεύει. Διότι πρέπει να έχουμε μια ευελιξία και, όταν έχουμε ύφεση στην Ευρώπη, όπως τώρα, θα πρέπει να κάνουμε επεκτατική πολιτική. Αυτό η Αμερική το έχει κάνει, στέκεται σε δύο πόδια, γιατί είναι μια η κυβέρνηση που αποφασίζει και για την νομισματική και τη δημοσιονομική πολιτική. Ενώ στην Αμερική έχουμε μια αύξηση της ανάπτυξης στο ύψος του 7% και σχετικά μεγάλα ελλείμματα, η Αμερική προχωράει, χρηματοδοτεί τα ελλείμματά της με περισσεύματα άλλων χωρών που έχουν ύφεση, η Ευρώπη στέκεται σε ένα μόνο πόδι, στο λεγόμενο «σκληρό ευρώ» και η δημοσιονομική της πολιτική ασφυκτιά κάτω από αυτούς τους κανόνες.
Καλώς έγινε και χαλάρωσε αυτός ο κανόνας, αλλά αυτό πρέπει να μας δώσει το εξής μάθημα: Ο κος. Πρόντι δεν πρέπει να πει ότι πρέπει οπωσδήποτε να τηρήσουμε κάποιους κανόνες που αντιβαίνουν σε μια οικονομική πραγματικότητα, αλλά πρέπει να πει ότι έχουμε ένα θεσμικό πρόβλημα και πρέπει να προχωρήσουμε στην οικονομική ένωση της Ευρώπης. Χρειαζόμαστε δηλαδή έναν μεγάλο ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, μέσα από τον οποίο η Ευρώπη θα μπορεί να κάνει μια ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και ενδεχομένως να δικαιώνονται και εκείνοι που έλεγαν ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ευρώπης, η οικονομική ενοποίηση, προϋποθέτει τελικά την πολιτική ενοποίηση.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ακριβώς. Από το 1993, στη βουλή, φωνάζω ότι το Μάαστριχτ στηρίζεται πάνω σε πολύ αδύναμους ευρωπαϊκούς θεσμούς και είναι μια ανοησία. Τώρα αποδεικνύεται ότι είχαμε δίκιο. Μπορεί να υπονομεύουμε και το ίδιο το ευρώ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχουν πολλοί που το φοβούνται αυτό και με την αύξηση των ελλειμμάτων και με την αύξηση των επιτοκίων.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Η αντιμετώπιση όμως δεν γίνεται με εμμονή στο δογματισμό, αλλά με αναγνώριση του προβλήματος ότι χρειαζόμαστε – όπως κάθε οικονομία – μια ευέλικτη δημοσιονομική πολιτική, πολιτική ελλειμμάτων που αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και επιτυχώς και την νομισματική σταθερότητα και υψηλά επίπεδα οικονομικής δραστηριότητας. Αυτό δεν το κάνουμε και επειδή δεν το κάνουμε μπορεί να έχουμε κρίση στο ίδιο το ευρώ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τι έγινε λοιπόν στην πρώτη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, όταν είχατε την ευθύνη της οικονομικής πολιτικής, διαχείριση ελλειμμάτων ή μας ξέφυγαν τα ελλείμματα;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Έγινε αναπτυξιακή πολιτική και μου δίνετε την ευκαιρία να το πω αυτό τα καταναλωτικά ελλείμματα του δημοσίου δεν υπήρξαν. Οι αυξήσεις που δόθηκαν σε κοινωνική πολιτική καλύφθηκαν με αύξηση των φορολογικών εσόδων. Το έλλειμμα, που αυξήθηκε την πρώτη τετραετία της διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, ήταν αναπτυξιακό έλλειμμα, δηλαδή καλύψαμε με δανεισμό το πρόγραμμα επενδύσεων του πρώτου πενταετούς προγράμματος. Σας θυμίζω ότι τότε δεν είχαμε Κ.Π.Σ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο χαρακτηρισμός «αναπτυξιακό» είναι ένας πολιτικός χαρακτηρισμός. Κάποιος θα το ονομάσει έτσι, κάποιος άλλος θα πει ότι τα πράγματα ξέφυγαν.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Διαφωνώ με αυτή την άποψη. Το αν το έλλειμμα είναι καταναλωτικό ή αναπτυξιακό εξαρτάται από το τι κάνεις με αυτό. Εάν το επενδύεις σε κάτι που θα έχει απόδοση 10% και δανείζεσαι με 5%, αυτό το έλλειμμα τελικά θα οδηγήσει σε μια αύξηση της παραγωγής και σε πλεόνασμα αργότερα, έτσι δεν είναι; Εάν φυσικά το έλλειμμα αυτό καλύπτεται με έναν δανεισμό 10% και έχει 0 απόδοση παραγωγικότητας, τελικά θα το βρεις μπροστά σου γιατί θα έχεις μειωμένη παραγωγή και μεγάλο χρέος.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είναι μια τεχνική συζήτηση.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Είναι πολιτική συζήτηση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Με τεχνικούς όμως όρους. Ένα θέμα ακόμη είναι σε ποιους κλάδους πηγαίνει η χρηματοδότηση.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ακριβώς. Εκεί είναι το θέμα. Δεν είναι θέμα ποσοτικό, είναι θέμα σύνθεσης των δαπανών.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπάρχει μια σχολή που λέει ότι, αν δεν υπήρχε αυτός ο εξωτερικός καταναγκασμός στα ελληνικά πράγματα, δεν θα είχαμε πετύχει να συμμαζέψουμε τα ελλείμματα. Γίνεται ένας μεγάλος καυγάς στην Ελλάδα αν το έλλειμμα στον προϋπολογισμό του 2004 θα είναι 2,9% ή 1,5% του ΑΕΠ. Το σχόλιό σας;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει αυτά τα πράγματα. Ούτε εγώ τα καταλαβαίνω. Το θέμα δεν είναι αν το έλλειμμα θα είναι 2.9% ή 1,5%, αλλά ποιες είναι οι δαπάνες, πού πάνε αυτά τα χρήματα, τι κοινωνικό και αναπτυξιακό αποτέλεσμα θα έχουμε και από πού έρχονται αυτά τα χρήματα, από τι σύστημα φορολογίας. Αυτό έχει σημασία. Εάν έχουμε δαπάνες που θα είναι πράγματι αναπτυξιακές, βοηθούν δηλαδή τη διεύρυνση της παραγωγικής μας βάσης, εάν είναι δαπάνες που πρέπει να γίνουν για μια καλύτερη παιδεία και υγεία καλώς γίνονται.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ή και για υποδομές.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Πράγματι. Και από την άλλη πλευρά, το θέμα είναι πώς καλύπτονται αυτές οι δαπάνες. Καλύπτονται από ένα φορολογικό σύστημα το οποίο είναι κοινωνικά δίκαιο και δεν δημιουργεί αντικίνητρα στην παραγωγή, έχει καλώς. Επομένως, αυτό το οποίο δεν κοιτάμε και μιλάμε πολύ με νούμερα (2,9%, 1,5%) είναι ακριβώς ποια είναι η διάρθρωση των δαπανών, πού πάνε αυτά τα χρήματα, ποιος πληρώνει γι” αυτά. Αυτή είναι η πολιτική συζήτηση που πρέπει να γίνει και δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όπως μάλιστα θα είχατε διαπιστώσει ως Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, το 71% του κρατικού προϋπολογισμού είναι ανελαστικές δαπάνες.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Είναι παραπάνω. Πλησιάζει το 80%. Δηλαδή, πριν καθήσετε να κοιτάξετε τον προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, το 80% έχει δεσμευθεί. Επομένως, ένα Υπουργείο – και αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος – έχει μόνο 5% ευελιξία για νέα προγράμματα και καινοτόμες δράσεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό είναι μια ιστορική παράμετρος;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Είναι μια πραγματικότητα αυτή. Και γι” αυτό, αν μου επιτρέπετε, η συζήτηση αυτή δεν μπορεί να γίνεται μόνο με βάση τον προϋπολογισμό για το επόμενο έτος, γιατί οι πολιτικές επιλογές είναι πολύ στενές. Η σωστή πολιτική συζήτηση πρέπει να γίνει στα πλαίσια ενός μεσοπρόθεσμου προγράμματος, 5 ετών μπροστά, μέσω του οποίου, με προγραμματισμό, μπορούμε να αλλάξουμε περισσότερα πράγματα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στη χθεσινή συζήτηση, στην επιτροπή της βουλής, πήρατε το λόγο και είπατε ότι, κατά τη γνώμη σας, στην Ελλάδα, έχουμε έναν πληθωρισμό ο οποίος δεν οφείλεται στο ακριβό κόστος της εργασίας, αλλά σε μεγάλα κέρδη. Τα κέρδη στις ιδιωτικές επιχειρήσεις καταγράφουν 27%-30% άνοδο από το προηγούμενο έτος, που βέβαια ήταν χαμηλής κερδοφορίας. Αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Όχι, δεν είναι ότι κερδίζουν πολλά. Άλλωστε, δεν είναι κακό να έχουμε κέρδη στις επιχειρήσεις. Αυτό που είπα είναι ότι ο πληθωρισμός οπωσδήποτε δεν οφείλεται στο κόστος εργασίας. Και έχει πολύ σημασία αυτό, γιατί σε λίγο θα αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις για τις συλλογικές συμβάσεις.
Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα οφείλεται σε ένα πληθωρισμό κερδών σε εκείνους τους κλάδους που παρατηρείται μια ολιγοπωλιακή ανταγωνιστική κατάσταση. Εκεί δηλαδή ο ανταγωνισμός δεν είναι ικανοποιητικός και τα κέρδη αυτά δεν είναι κέρδη που προκύπτουν από τον ανταγωνισμό και την παραγωγικότητα, αλλά είναι μονοπωλιακά κέρδη. Αυτά τα κέρδη ουσιαστικά οδηγούν σε αύξηση των τιμών και υπονομεύουν την ανταγωνιστικότητα του κλάδου. Εκεί, νομίζω, σε αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή στην αποκατάσταση των ανταγωνιστικών συνθηκών σε αυτούς τους κλάδους, πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εδώ συμφωνείτε με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Εκεί είναι η βασική αιτία του κακού. Δεν νομίζω ότι στη σημερινή οικονομική συγκυρία τα ελλείμματα του δημόσιου τομέα συμβάλλουν στις πληθωριστικές πιέσεις, ούτε είναι το κόστος εργασίας που δημιουργεί τα πληθωριστικά φαινόμενα. Για να καταπολεμηθεί όμως αυτή η κατάσταση, για να αποκαταστήσουμε ανταγωνισμό στην αγορά, χρειάζονται διαρθρωτικά μέτρα τα οποία θα πάρουν καιρό.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ας περάσουμε στα εθνικά θέματα. Πώς σχολιάζετε αυτό που είπε ο κος. Κληρίδης ότι, αν είχε συμβεί η εγκατάσταση των ρωσικών πυραύλων στη Μεγαλόνησο, το πολιτικό πρόβλημα της Κύπρου θα είχε λυθεί. Επειδή τότε εσείς είχατε το Υπουργείο Αμύνης
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Τότε δεν είχα την ευθύνη του Υπουργείου Αμύνης. Η απόφαση λήφθηκε τον Ιανουάριο του 1997, σε μια κοινή δήλωση του Πρωθυπουργού της Ελλάδας και του Προέδρου Κληρίδη. Θα σας πω όμως αυτό που ξέρω: Στο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, θεωρήθηκε αναγκαίο η Κύπρος να έχει και τη δική της αντιαεροπορική άμυνα με πυραύλους. Αυτό θα οδηγούσε σε μια ουσιαστική αμυντική θωράκιση της Μεγαλονήσου. Η Κύπρος βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις με διάφορες χώρες για την αγορά των πυραύλων. Όπως ξέρετε, η Αμερική δεν δίνει στρατιωτικό υλικό στην Κύπρο, γι” αυτό η Κύπρος αναζητούσε άλλες πηγές, ρωσικούς, κινεζικούς πυραύλους κλπ. Δεν είχε όμως τότε ληφθεί η απόφαση τι πυραύλους θα πάρει και από πού.
Σωστά ελήφθη αυτή η απόφαση το 1997. Ήταν αναγκαίο να θωρακισθεί η Άμυνα της Κύπρου, όμως αυτό έγινε με μεγάλη δημοσιότητα. Αυτά τα πράγματα γίνονται με ταχύτατους ρυθμούς και χωρίς δημοσιότητα. Μια και αναφερθήκατε στη δική μου περίοδο, τα ρωσικά τανκς Τ-80 εμφανίστηκαν στην Κύπρο αιφνιδίως. Όταν αυτά τα πράγματα γίνονται με δημοσιότητα, δημιουργούνται αντιδράσεις, διπλωματικές καταστάσεις κλπ. Ακριβώς τι είπε ο κος. Κληρίδης δεν το ξέρω.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μίλησε για ένα διπλωματικό παρασκήνιο που αφήρεσε από την Κύπρο αυτή τη δυνατότητα. Η προεδρία Κληρίδη όμως άφησε κάτι άλλο που έφθασε στο σχέδιο Ανάν που αυτή τη στιγμή καρκινοβατεί με ευθύνη της τουρκικής πλευράς. Τώρα γίνεται μια κίνηση να κληθεί εκ νέου ο Γ.Γ. να αναλάβει πρωτοβουλία. Υπάρχει, νομίζετε, το περιθώριο για μια θετική πρωτοβουλία;
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Νομίζω ότι σωστά ο κος Παπαδόπουλος ζητά να προχωρήσουν οι πρωτοβουλίες του ΟΗΕ και να γίνουν οι συζητήσεις με βάσεις το σχέδιο Ανάν, το οποίο όμως χρειάζεται σημαντικές αλλαγές, για να είναι βιώσιμο. Και μάλιστα βιώσιμο μέσα στην Ε.Ε.
Επιτρέψτε μου να σας πω ότι εγώ δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν βλέπω πώς η Τουρκία, σε αυτή την πολιτική συγκυρία, θα αλλάξει τη στάση της και πώς θα δεχθεί να γίνουν συζητήσεις πάνω σε μια βάση που θα οδηγήσει σε δημοκρατικές αλλαγές στο σχέδιο Ανάν. Δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα υπάρξει λύση μέχρι το Μάϊο του 2004, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι, από τη δική μας πλευρά, δεν πρέπει να πιέζουμε και να ρίχνουμε την ευθύνη στην άλλη πλευρά για την αδιαλλαξία την οποία εξακολουθεί να επιδεικνύει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα ήθελα την άποψή σας για την επιστροφή του Θ. Πάγκαλου στην ευθύνη της κεντρική εκλογικής επιτροπής και τη γνώμη σας για το αν τα ψηφοδέλτια που διαμορφώθηκαν είναι ψηφοδέλτια ανανέωσης ή ανάγκης.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Ο Θ. Πάγκαλος είναι ένα σημαντικό στέλεχος στο ΠΑΣΟΚ και χαίρομαι ότι κλήθηκε να αναλάβει σημαντικό ρόλο στον προεκλογικό αγώνα. Δεν μας περισσεύει κανένας, αυτή είναι η άποψή μου, ούτε ο Θ. Πάγκαλος ούτε κανένας άλλος. Όλοι μπορούν και πρέπει να συμβάλουν στον προεκλογικό αγώνα του ΠΑΣΟΚ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ορισμένοι μπορεί να πουν ότι μάλλον φαίνεται να τους περισσεύει ο Αρσένης.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Αυτή δεν είναι δική μου επιλογή. Εγώ κινούμαι μέσα σε αυτόν το χώρο, εκφέρω την πολιτική μου άποψη και με αυτόν τον τρόπο έχω στρατευθεί. Αν η πολιτική ηγεσία δεν θέλει να συμμετέχω κεντρικά σε πρωτοβουλίες, αυτό είναι δική της επιλογή. Αυτό όμως δεν με αποθαρρύνει εμένα να λειτουργώ και να συμβάλλω με το δικό μου τρόπο στον προεκλογικό αγώνα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας να κουβεντιάσουμε ορισμένα πολύ σημαντικά θέματα. Ίσως, μάλιστα, ορισμένα να τα αδικήσαμε.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Πράγματι, τα αδικήσαμε. Πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος ότι τα θέματα της Ευρώπης είναι θέματα που τον αφορούν και επηρεάζουν την καθημερινή του ζωή. Δεν είναι θέματα μακριά από εμάς. Και νομίζω ότι θα χρειαστεί πολύ περισσότερη συζήτηση σε πολλές εκπομπές, για να καταλάβει ο κόσμος ότι θα πρέπει να ενεργοποιηθεί πολιτικά και να ενημερώνεται γι” αυτά τα πράγματα που γίνονται πάνω από το κεφάλι του, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, καταλήγουν σε αυτόν.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σας ευχαριστώ πολύ.
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΡΣΕΝΗΣ: Καλή σας μέρα.
