ΕΡ. Κε Αρσένη, ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας αυτή τη στιγμή;
ΑΠ. Εμείς πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι και σαφείς. Είχαμε χαράξει μια πορεία ένταξης της Κύπρου και είχαμε πει με βάση το Ελσίνκι ότι αυτή την πορεία την αποσυνδέουμε από προσπάθειες πολιτικής επίλυσης του προβλήματος που θα ακολουθήσουν έναν παράλληλο δρόμο. Νομίζω ότι σ΄ αυτή τη θέση πρέπει να μείνουμε σταθεροί. Τα πράγματα μπερδεύονται από τη σκόπιμη παρέμβαση του Γ.Γ. του ΟΗΕ που στο 12 παρά 5΄ μας ρίχνει ένα σχέδιο το οποίο κατά την προσωπική μου γνώμη είναι απαράδεκτο, ίσως είναι αποδεκτό κατ΄ αρχήν από μερικούς, εν πάση περιπτώσει δεν έχει αυτό σημασία. Σημασία έχει το ότι δεν υπάρχει χρόνος ούτε καν να το συζητήσεις, ούτε καν να το σχολιάσεις.
ΕΡ. Κύριε Αρσένη δεν είστε απλώς ένας πολιτικός, είστε ένας ανθρωπος που μπήκατε στην πολιτική αφού προηγουμένως είχατε διανύσει μια μακρά θητεία στον ΟΗΕ. Εσείς λοιπόν ξέρετε καλύτερα από τον καθένα από εμάς πώς λειτουργούν στα Ηνωμένα Έθνη και γιατί κάνουν τέτοιες κινήσεις. Ήταν προβλέψιμο από εσάς αυτό το σχέδιο.
ΑΠ. Πρώτα απ΄ όλα τα Ηνωμένα Έθνη σήμερα δεν είναι τα Ηνωμένα Έθνη που ήταν παλιά, έχουν αλλάξει με την έννοια ότι η επικυριαρχία, το δυνατό χέρι, των ΗΠΑ στον ΟΗΕ είναι εμφανέστατο. Πέρα από αυτό όμως, πρέπει να σας πω ότι ουδέποτε ο Γ.Γ. του ΟΗΕ παίρνει πρωτοβουλίες αυτού του είδους και καταθέτει ένα τέτοιο σχέδιο χωρίς να έχει δυνατές πλάτες, ενθάρρυνση από τις μεγάλες δυνάμεις και κάποια εντύπωση, από προσυνεννοήσεις – προσυζητήσεις, ότι αυτό το σχέδιο μπορεί να γίνει αποδεκτό.
ΕΡ. Μα εδώ είδαμε τον Μπους να έχει πάρει δύο φορές τον Σημίτη στο τηλέφωνο.
ΑΠ. Το βλέπουμε πολύ καθαρά ότι αυτό είναι ένα σχέδιο αγγλοαμερικανικής έμπνευσης, προωθείται πάρα πολύ από τις ΗΠΑ και δεν κρύβεται αυτό, όπως πολύ σωστά είπατε έχει τηλεφωνήσει ο κ. Μπους όχι μόνο στον κ. Σημίτη αλλά και στον κ. Ρασμούσεν, τον πρόεδρο της Δανικής δημοκρατίας για να προωθήσει αυτό το σχέδιο.
ΕΡ. Σας άκουγα χθες να λέτε ότι θέλω να δω ποιος Έλληνας θα βάλει την υπογραφή του σε ένα σχέδιο που ουσιαστικά επισημοποιεί τον Αττίλα στην Κύπρο.
ΑΠ. Δεν το βλέπω αυτό να γίνεται. Αυτό όμως που δεν έχει γίνει, και ειλικρινά είμαι ιδιαίτερα ενοχλημένος, δεν έχει γίνει ενημέρωση του κοινού περί τίνος πρόκειται. Δεν έχει γίνει κατανοητό ότι όχι μόνο το λεγόμενο ψευδοκράτος, αυτό που λέγαμε ψευδοκράτος του Ντενκτάς, νομιμοποιείται και έχει κυριαρχικά δικαιώματα μέσα στην Κύπρο αλλά και το ελεύθερο κομμάτι της Κύπρου θα βρεθεί ουσιαστικά κάτω από το βέτο των τουρκοκυπρίων γιατί το λεγόμενο κοινό κράτος λειτουργεί με βάση το βέτο, δηλαδή όταν δεν θέλουν κάτι η τουρκική πλευρά, αυτό δεν περνάει και αν διαφωνούμε μεταξύ μας, οι διαφορές αυτές επιλύονται από ένα ανώτατο δικαστήριο όπου ο ελληνισμός είναι μια μίζερη μειοψηφία, είναι τρεις στους εννέα, άλλοι τρεις είναι Τούρκοι και άλλοι τρεις είναι ξένοι.
ΕΡ. Αν πραγματικά το σχέδιο είναι τόσο κατά των ελληνικών συμφερόντων, γιατί η Κυπριακή πλευρά έσπευσε να πει δέχομαι τις διαπραγματεύσεις και δεν το απορρίπτει ως έχει;
ΑΠ. Αυτή ήταν η τακτική επιλογή που έκαναν. Υπήρχαν πράγματι απόψεις να απορριφθεί το σχέδιο άνευ συζητήσεως, να είναι ξεκάθαρο το πράγμα. Η άποψη που επικράτησε είναι ότι, χωρίς να αποδέχονται το σχέδιο ως σχέδιο λύσης, είπαν εντάξει, να συζητήσουμε σε αυτή τη βάση χωρίς δεσμεύσεις ότι θα δεχθούμε και τη λύση. Ο λόγος νομίζω ειλικρινά είναι ότι οι ίδιοι είχαν ζητήσει κατάθεση πρότασης από το Γ.Γ. και σου λέει ότι εφόσον ζητήσαμε να καταθέσει ένα σχέδιο, καλό ή κακό δεν έχει σημασία, πώς θα του πούμε τώρα ότι δεν το συζητάμε. Αυτοί είναι διπλωματικοί προβληματισμοί. Και εδώ, μου δίνετε την ευκαιρία να πώ ότι γενικά ως ελληνισμός κάνουμε ένα λάθος. Όταν έχουμε στριμώγματα στα εθνικά μας θέματα αντί να τα λύσουμε μόνοι μας με δικούς μας διπλωματικούς χειρισμούς, καταφεύγουμε στη λεγόμενη διεθνή κοινότητα να μας τα λύσει. Το ίδιο κάναμε όπως θυμάστε και με το Μακεδονικό, με την ονομασία των Σκοπίων. Είπαμε να το λύσει ο ΟΗΕ, στείλαμε και διαμεσολαβητή και αν έχετε ακούσει κάτι Λέμε και για τα προβλήματα στο Αιγαίο ότι αυτά θα τα λύσει το δικαστήριο της Χάγης, δεν θα τα λύσουμε εμείς. Αλλά εμπιστευόμενοι διεθνείς οργανισμούς πρέπει να ξέρουμε ότι πίσω από αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς δεν υπάρχει αμεροληψία, υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρετούν βασικά τις στρατηγικές επιλογές του διεθνούς παράγοντα, δηλαδή των ΗΠΑ. Εκεί πέφτουμε σε μία παγίδα ευθύς εξ΄ αρχής.
ΕΡ. Σ΄ έναν Κεφαλονίτη ευθέως πρέπει να μιλάς. Εκφράσατε ήδη γραπτώς την πρώτη σας αντίδραση, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες ετοιμάζετε ένα υπόμνημα που θα βάλουν τις υπογραφές τους περισσότεροι εκ των τριών της πρώτης φοράς βουλευτών και θα είναι έτοιμο και θα δοθεί στη δημοσιότητα τις προσεχείς ημέρες. Είναι αλήθεια ή όχι;
ΑΠ. Δεν ξέρω τι θα βγει τις προσεχείς ημέρες. Υπάρχει όμως μια γενικότερη ανησυχία στο κοινοβούλιο για την πορεία των πραγμάτων. Το παράδοξο είναι ότι όλα έχουν κουβεντιασθεί εκτός κοινοβουλίου, δεν έχει γίνει καμία συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, ούτε στις κοινοβουλευτικές ομάδες, και είναι φυσικό συνάδελφοι βουλευτές να θέλουν τουλάχιστον να τοποθετηθούν και να εκφράσουν την άποψή τους γιατί τους ρωτούν στο κάτω κάτω οι πολίτες, ποια είναι η άποψή σου και πού στέκεσαι. Θα περιμένω λοιπόν να αναληφθούν τέτοιες πρωτοβουλίες και νομίζω ότι είναι καλό να γίνουν γνωστές οι θέσεις των βουλευτών. Θα προτιμούσα βέβαια να είχε συγκληθεί η κοινοβουλευτική ομάδα την επόμενη της κατάθεσης του σχεδίου του Κόφι Ανάν.
ΕΡ. Αυτή η ανησυχία, αυτός ο προβληματισμός δημιούργησε και γέννησε την πατριωτική κίνηση;
ΑΠ. Εκεί ίσως υπάρχει κάποια παρεξήγηση. Δεν πρόκειται περί πολιτικής κίνησης. Αυτό το οποίο προτάθηκε, και εγώ προσωπικά το στηρίζω, είναι οι πολίτες, αυτοί δηλαδή που δεν είναι πολιτικά πρόσωπα, να οργανωθούν για να δημιουργήσουν μια εστία πληροφόρησης και συζήτησης και φυσικά αυτή την κίνηση να την στηρίξουν και οι πολιτικοί. Δεν είναι όμως πολιτική κίνηση, είναι, όπως ονομάζεται κιόλας, κίνηση πολιτών, ενδιαφερομένων πολιτών που αισθάνονται ότι υπάρχει έλλειμμα πληροφόρησης και ότι πρέπει να ενημερωθεί το κοινό και προς αυτή την κατεύθυνση κινούν όλες τις δυνάμεις που είναι διατεθειμένες να βοηθήσουν.
ΕΡ. Ο πολύς κόσμος ίσως δεν γνωρίζει ότι είστε ιδιαίτερα αγαπητός στην Κύπρο. Έχετε έρθει σε επαφή;
ΑΠ. Είμαι σε καθημερινή επαφή με την Κύπρο.
ΕΡ. Δώστε μας το κλίμα, την οσμή από τη μεγαλόνησο.
ΑΠ. Δύο πράγματα θα σας πω. Πρώτον ότι τώρα μόλις αρχίζει να πληροφορείται ο κυπριακός λαός περί τίνος πρόκειται. Δεν είχε ούτε εκεί αναλυθεί το σχέδιο Κόφι Ανάν σε λεπτομέρειες. Υπάρχει μία αμηχανία και ένας φόβος και το ερώτημα που βάζουν είναι τι θα κάνει η Αθήνα. Τουλάχιστον οι ερωτήσεις που βάζουν σε εμένα είναι ότι θυμόμαστε την εποχή που λέγαμε ότι συνδιαμορφώνουμε απόψεις, πού είσαστε τώρα και τι θα στηρίξετε. Εγώ νομίζω ότι πρέπει ο κυπριακός λαός να αισθανθεί ότι είμαστε μαζί του σε αυτές τις δύσκολες στιγμές γι΄ αυτό και εγώ τουλάχιστον προτίθεμαι να πάω στην Κύπρο τις προσεχείς ημέρες, όπως θα πάνε και πολλοί Έλληνες πολιτικοί.
ΕΡ. Ανεξάρτητα του αποτελέσματος του σχεδίου Ανάν, σε περίπτωση συμφωνίας μας στο σχέδιο. Το δικό σας παιδί, ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος, το Δόγμα τι πρέπει να γίνει; Πρέπει να κάψει η Αθήνα και η Κύπρος όλα αυτά τα επιχειρησιακά σχέδια;
ΑΠ. Ε βέβαια. Διότι βάσει του σχεδίου όπως ξέρετε αποστρατικοποιείται η Κύπρος, απαγορεύεται, το υπογραμμίζω, απαγορεύεται να έχει τη δική της άμυνα και να αγοράζει εξοπλισμούς. Παρά ταύτα όμως στην Κύπρο, σύμφωνα με το σχέδιο, θα υπάρχουν στρατιωτικές δυνάμεις και Ελληνικές και Τουρκικές οι οποίες, βάσει της συμφωνίας εγγυήσεως θα έχουν δικαίωμα παρέμβασης στα εσωτερικά της Κύπρου. Δηλαδή, αν γίνει κάποια φασαρία στο κρατίδιο το ελληνικό έχει δικαίωμα ο τουρκικός στρατός να επέμβει.
ΕΡ. Σας ευχαριστούμε πολύ.
ΑΠ. Εγώ ευχαριστώ, καλή σας ημέρα.
