Ερ. Για το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄Δημοτικού:
Αυτό το θέμα, το τί γράφεται σ” ένα σχολικό εγχειρίδιο, είναι ζήτημα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το οποίο λειτουργεί με βάση το πλαίσιο ενιαίων σπουδών. Αυτό το οποίο έγινε είναι ότι η συγγραφική ομάδα, κυρίως για το βιβλίο της ιστορίας της έκτης Δημοτικού, έχει βγει από αυτά τα όρια της εγκυκλίου και έχει προχωρήσει σε μια ερμηνεία της νεοελληνικής ιστορίας που είναι έξω από τα όρια. Αυτό είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να αφεθεί σε μια συγγραφική ομάδα, ούτε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, ήταν ευθύνη αρχής εξαρχής της Υπουργού Παιδείας να πει ότι αυτό το θέμα, δηλαδή μια νέα προσέγγιση στην νεοελληνική ιστορία, είναι ένα ζήτημα πολιτικό, είναι ένα θέμα που αφορά τους ιστορικούς, που αφορά την Ακαδημία και δεν θα αρχίσουμε την αναθεώρηση της ελληνικής ιστορίας μας από το βιβλίο της έκτης Δημοτικού. Ποιά είναι η αντίφαση: άλλο θα διδάσκεται το παιδί στην έκτη Δημοτικού, άλλη ιστορία στο Γυμνάσιο και άλλη στο Λύκειο. Αυτό λοιπόν θα έπρεπε να είχε βγει όχι μόνο έξω από την πολιτική, θα έπρεπε να βγει έξω και από το παιδαγωγικό θέμα των σχολείων και αν θέλουμε να ξαναδούμε θέματα της νεοελληνικής ιστορίας και να τα προσεγγίσουμε διαφορετικά θα πρέπει αυτό να το αναζητήσουμε σε άλλους φορείς και σε άλλους χώρους όπως είναι ο χώρος των ιστορικών, της Ακαδημίας και, σε τελευταία ανάλυση, της πολιτικής.
Ερ. Για την καθυστέρηση διορισμού των εκπαιδευτικών:
Το πτυχίο σας δίνει το δικαίωμα να εργαστείτε ως νηπιαγωγός, όταν υπάρχει όμως υπερβάλλουσα ζήτηση θα πρέπει να γίνει μια επιλογή. Σ” όλο το δημόσιο τομέα, όχι μόνο στους εκπαιδευτικούς αλλά και στους δικαστικούς και στους δημόσιους υπαλλήλους, οι προσλήψεις γίνονται με βάση το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. Και νομίζω ότι το δημόσιο έχει δικαίωμα, απ΄ όλους που καταρχήν δικαιούνται να εργαστούν, να πάρει τους καλύτερους.
Ερ. Για την εκπαίδευση καθηγητών και δασκάλων:
Αυτό το οποίο προέβλεπε η δική μου μεταρρύθμιση, αλλά δεν ισχύει σήμερα, είναι ότι πέρα από το πτυχίο που παίρνει κανείς στο πανεπιστήμιο, του Φυσικού, του Φιλολόγου, κ.τ.λ., θα πρέπει να έχει και πιστοποιητικό διδακτικής επάρκειας, δηλαδή θα πρέπει να έχει περάσει από μια διαδικασία που να μάθει και πώς να διδάσκει αυτά που ξέρει. Αυτό θα πρέπει να γίνεται εντός πανεπιστημίου και μάλιστα σε ειδική εκπαίδευση. Δηλαδή, αυτός ο οποίος είναι μαθηματικός, που τελειώνει τη μαθηματική σχολή, θα πρέπει να πει ότι θέλω να είμαι μαθηματικός αλλά και καθηγητής στα σχολεία. Θα έπρεπε να περάσει λοιπόν από μια μεταπτυχιακή εκπαίδευση ίσως ενός έτους ή από μια παράλληλη εκπαίδευση για να πάρει και το πιστοποιητικό διδακτικής επάρκειας.
(συνέχεια μετά από διακοπή στην ίδια θεματική):
Δεν φέρνουν πάντα ψήφους οι καινοτομίες, υπάρχουν δυσκολίες. Νομίζω ότι η κοινωνία είναι ώριμη και έτοιμη να δεχτεί αλλαγές προς τη σωστή κατεύθυνση. Δηλαδή, το γεγονός ότι χρειαζόμαστε μια αναβαθμισμένη παιδεία σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε άριστους εκπαιδευτικούς, καλά εκπαιδευμένους, που να ξέρουν όχι μόνο την ουσία του μαθήματος αλλά και την παιδαγωγική της διδασκαλίας.
Ερ. Για το μισθολόγιο των στρατιωτικών:
Πρέπει πρώτα απ” όλα να πω, επειδή γνωρίζω πολύ καλά το θέμα των στρατιωτικών, ότι είναι μια κατηγορία η οποία έχει αδικηθεί. Δουλεύει είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, είναι συνεχώς «στην πρίζα», πιστεύω ότι δικαιούνται ειδικό μισθολόγιο στρατιωτικών. Από τη δική μου μεριά πρέπει να σου πω κατηγορηματικά ότι θα πολεμήσω και μέσα στη Βουλή για ειδικό μισθολόγιο των στρατιωτικών, γιατί είναι παράλογο να ζητάμε εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο αφοσίωση σ” έναν ανθυπολοχαγό, σ” έναν λοχαγό και να του δίνουμε μισθό που δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς. Και είναι θλιβερό ότι πολλές φορές βλέπουμε στρατιωτικούς που είναι αναγκασμένοι τα βράδια, τις νυχτερινές ώρες, να κάνουν και τον ταξιτζή. Αυτό είναι αναξιοπρεπές και πρέπει το έθνος να αντιμετωπίζει τις ένοπλες δυνάμεις διαφορετικά.
Ερ. Για τη γραφειοκρατία:
Δεν πιστεύω ότι έχουμε πάρα πολλούς δημόσιους υπαλλήλους ανά κεφαλή σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό που πράγματι όμως συμβαίνει είναι ότι έχουμε μια άνιση κατανομή κατά ειδικότητες και υπάρχουν υπηρεσίες οι οποίες δεν αποδίδουν και δημόσιους υπαλλήλους που είναι αργόσχολοι και άλλες υπηρεσίες οι οποίες έχουν έλλειψη προσωπικού και έχουν και δημόσιους υπαλλήλους οι οποίοι δουλεύουν σκληρά. Γι” αυτό πιστεύω ότι θα πρέπει η αξιολόγηση μέσα στο χώρο του δημόσιου τομέα να είναι αυστηρή και θα πρέπει να υπάρχει ευκολία μετάθεσης υπαλλήλων από εκεί που υπάρχουν υπεράριθμοι σε χώρους όπου υπάρχουν ανάγκες. Αυτό το είχα αντιμετωπίσει ως υπουργός Παιδείας όπου σε πολλούς χώρους ή σε πόλεις είχαμε υπεράριθμους δασκάλους ενώ στα χωριά δεν είχαμε δασκάλους. Εδώ πρέπει να βοηθήσει όχι μόνο η πολιτεία, αλλά και ο συνδικαλισμός για να γίνει μια δίκαιη κατανομή των βαρών και των υποχρεώσεων των δημόσιων υπαλλήλων.
