(προηγείται συνομιλία του δημοσιογράφου με τον κ. Ταλιαδούρο)
Ερώτηση: Κύριε Αρσένη, καλησπέρα και σ” εσάς.
Αρσένης: Καλό μεσημέρι. Ξέρετε η σύνδεση δεν είναι καλή, άκουσα τον κύριο Ταλιαδούρο, αλλά δεν ξέρω αν ακούγομαι.
Ερώτηση: Μια χαρά ακούγεστε, κύριε Αρσένη.
Αρσένης: Θα προσπαθήσω λοιπόν να ακούσω κι εγώ εσάς.
Ερώτηση: Λοιπόν, κύριε Αρσένη, ποια είναι τελικά η θέση την οποία θα κρατήσει το ΠΑΣΟΚ κατά τη συζήτηση;
Αρσένης: Κοιτάξτε, το ΠΑΣΟΚ έχει τοποθετηθεί υπέρ της αναθεώρησης του Άρθρου 16. Το θέμα είναι τι ακριβώς θα προβλέπει το Άρθρο 16. Νομίζω ότι όλοι αρχίζουμε, νομίζω όλοι, αρχίζουμε από μία βασική τοποθέτηση ότι χρειάζεται να αναβαθμιστεί ποιοτικά η δημόσια Παιδεία και τα κρατικά Πανεπιστήμια. Το θέμα λοιπόν το οποίο προκύπτει είναι πώς το Άρθρο 16, το αναθεωρημένο Άρθρο 16, θα θωρακίσει περισσότερο τα κρατικά Πανεπιστήμια. Γιατί σήμερα, έτσι όπως είναι το Άρθρο 16, δεν έχει θωρακίσει τα κρατικά Πανεπιστήμια. Υπάρχουν προβλήματα, έτσι δεν είναι; Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερον είναι ότι, είτε μας αρέσει είτε δε μας αρέσει, οι διεθνείς εξελίξεις στο χώρο της Εκπαίδευσης είναι τέτοιες που μη κρατικά Πανεπιστήμια λειτουργούν παντού και, εκ των πραγμάτων, από την πίσω πόρτα, αν δε λειτουργούν τώρα, θα λειτουργήσουν στο μέλλον στην Ελλάδα. Άρα το Άρθρο 16 πρέπει να προβλέπει ρυθμίσεις αυστηρές, ούτως ώστε όποια μη κρατικά Πανεπιστήμια ιδρυθούν στην Ελλάδα να λειτουργούν κάτω από τους κανόνες και τα επίπεδα λειτουργίας που θα επιβάλει η Πολιτεία.
Ερώτηση: Εκτιμάτε ότι θα αλλάξει ριζικά
Αρσένης: Εκεί λοιπόν υπάρχει, νομίζω, μια γενικότερη συμφωνία. Το θέμα είναι όμως στα συγκεκριμένα. Τι ακριβώς εννοούμε αναβάθμιση της δημόσιας Παιδείας; Πώς θα γίνει αυτό; Τι εννοούμε να επιτραπεί η λειτουργία μη κρατικών Πανεπιστημίων; Για τι μη κρατικά Πανεπιστήμια μιλάμε; Πώς θα ελέγχονται αυτά; Όλα αυτά θα είναι στη διατύπωση τη συγκεκριμένη του Άρθρου 16 που θα γίνει από την επόμενη, την Αναθεωρητική Βουλή, και στον Εκτελεστικό Νόμο. Και εδώ υπάρχει μία δυσκολία. Η δυσκολία που προβάλλεται από πολλούς συναδέλφους ότι πώς εμείς θα πούμε να αλλάξει το Άρθρο 16 χωρίς να έχουμε μία εγγύηση εκ των προτέρων ότι θα αλλάξει προς μία συγκεκριμένη κατεύθυνση και όχι σε μία άλλη. Γι” αυτό εγώ πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό, πριν από τις συζητήσεις και την ψήφιση της αναθεώρησης σε αυτήν τη Βουλή, να υπάρχει ένας διάλογος ουσίας, όπου θα μπούμε να δούμε στα συγκεκριμένα εάν υπάρχει ή όχι συναίνεση. Τουλάχιστον μία συνεννόηση ποια θα είναι τα συγκεκριμένα στοιχεία και του αναθεωρημένου Άρθρου 16, αλλά και του Εκτελεστικού Νόμου, για να μπορέσουμε να δούμε τι κατευθύνσεις δίνουμε εμείς στην Αναθεωρητική Βουλή. Αν δεν υπάρξει αυτό, θα υπάρχουν πάντοτε οι υποψίες ότι στην επόμενη Βουλή, με μία απλή πλειοψηφία, μπορούν να περάσουν διατάξεις που ουσιαστικά θα ανοίγουν το δρόμο σε κερδοσκοπία και σε Πανεπιστήμια ευκαιρίας. Δεν νομίζω ότι είναι η πρόθεση κανενός να το κάνει αυτό, αλλά νομίζω ότι είναι καλό να υπάρχει μία, ας πούμε, ευρύτατη πολιτική συμφωνία ή μία συνεννόηση σε αυτήν τη Βουλή προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να κινηθεί η επόμενη, Αναθεωρητική Βουλή και στην αναθεώρηση του Άρθρου 16, αλλά και στη διατύπωση του Εκτελεστικού Νόμου.
Ερώτηση: Θα θέσω ένα ανάλογο ερώτημα στον κύριο Αρσένη. Κύριε Αρσένη, βεβαίως κάθε Υπουργός έχει τη θεμιτή φιλοδοξία να συνδέσει το όνομά του με μία μεταρρύθμιση στον πολύπαθο χώρο της Παιδείας, αλλά βλέπουμε ότι οι αλλαγές αυτές γίνονται τακτικά, σχεδόν όποτε αλλάζει Υπουργός. Και επειδή υπάρχει μία συναίνεση στο Άρθρο 16, αλλά έχω την υποψία ότι όταν θα έρθει ο νέος Νόμος Πλαίσιο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα θα υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα μεγάλα Κόμματα, ποιο είναι το δικό σας σχόλιο επί τούτου;
Αρσένης: Κοιτάξτε, ένα γενικότερο σχόλιο που θέλω να κάνω, και αυτό βγαίνει και από μία δική μου προσωπική εμπειρία, και το λέω αυτό και με αυτοκριτική διάθεση αν θέλετε, είναι ότι δεν πιστεύω ότι θα έχουμε σταθερότητα και ουσιαστικές αλλαγές στο χώρο της μεταρρύθμισης, αν δεν επιτευχθεί μία ευρύτατη πολιτική και κοινωνική συνεννόηση για τις αλλαγές. Εγώ δεν έχω αντίρρηση να συζητήσουμε πάλι το εξεταστικό θέμα ή την αναβάθμιση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Ερώτηση: που συνδέονται και τα δύο, συνδέονται.
Αρσένης: Αλλά η κυρία Γιαννάκου δεν περιορίστηκε σ” αυτό, εξέθεσε και απόψεις και νομίζω ότι δε θα έπρεπε να το κάνει αυτό. Θα έπρεπε να πει ότι ανοίγω την ατζέντα του θέματος αυτού, καλώ Επιτροπές εμπειρογνωμόνων να συζητήσουν, να αξιολογήσουν και τι έγινε στο παρελθόν και ποια είναι η κατάσταση, να γίνουν προτάσεις και να συζητήσουμε αυτές τις προτάσεις. Όταν όμως βγαίνει και δημιουργεί την εντύπωση ότι εδώ θα αλλάξει το εξεταστικό σύστημα σε ένα ή σε δύο χρόνια, δημιουργεί μία αναστάτωση στον κόσμο χωρίς λόγο. Και δε νομίζω ότι συστήματα βασικά που αφορούν τους μαθητές, τις οικογένειες, το εκπαιδευτικό σύστημα, θα πρέπει να ανακοινώνονται και να αλλάζουν με αυτόν τον τρόπο. Πρώτα από όλα πρέπει να γίνει μία αξιολόγηση γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, τι φταίει και τι πρέπει να αλλάξει. Και αυτό δεν είναι θέμα του πολιτικού συστήματος, είναι θέμα των εκπαιδευτικών, των εμπειρογνωμόνων που πρέπει να αξιολογήσουν την κατάσταση, να κάνουν προτάσεις, και να συζητήσουμε πλέον πολιτικά πάνω σ” αυτές τις προτάσεις.
Ερώτηση: Κύριε Αρσένη, κύριε Ταλιαδούρο
Ταλιαδούρος: Επιτρέψτε μου να πω ότι η κυρία Υπουργός ουσιαστικά αυτό έκανε. Είπε ότι ανοίγει το θέμα για συζήτηση και
Αρσένης: Όχι, με συγχωρείτε, κύριε Ταλιαδούρο, απλώς είπε ότι θα φύγουμε από το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων και θα πάμε σε ένα σύστημα ουσιαστικά Δεσμών που είχαμε στη δεκαετία του πενήντα και εξήντα, όπου οι εξετάσεις δίνονταν στις σχολές και στα Πανεπιστήμια.
Ταλιαδούρος: Όχι, δεν είπε κάτι τέτοιο. Είπε
Αρσένης: Και τα Πανεπιστήμια βάζουν τους όρους εισαγωγής των φοιτητών.
Ταλιαδούρος: Όχι, είπε ότι πρέπει να βρεθεί ένα σύστημα όπου τα Πανεπιστήμια θα έχουν έναν ρόλο μεγαλύτερο και ως προς τον αριθμό των εισακτέων.
Αρσένης: Αυτό είναι μια τοποθέτηση.
Ταλιαδούρος: Των εισακτέων, των εισακτέων. Από εκεί και πέρα, το ποιος θα είναι αυτός
Αρσένης: Αν ήταν ως ερώτημα το δέχομαι, ως τοποθέτηση όμως δεν το δέχομαι. Διότι ξέρουμε ακριβώς τι έγινε με αυτό το σύστημα στη δεκαετία του πενήντα και εξήντα και γιατί φτάσαμε στις πανελλαδικές εξετάσεις. Και ξέρετε, αυτή τη στιγμή, καλώς ή κακώς, με όλα τα μειονεκτήματα που έχει αυτό το σύστημα, δεν αμφισβητείται από τον κόσμο η διαφάνεια και αντικειμενικότητά του.
Ταλιαδούρος: Μα γι” αυτό είπε ότι
Αρσένης: Λοιπόν, να το αλλάξουμε αυτό και να πάμε πίσω σε ένα σύστημα που ουσιαστικά αποδοκιμάστηκε στις δεκαετίες του πενήντα και του εξήντα, δεν το βρίσκω τώρα μια καλή προσφορά στο διάλογο. Ας αφήσουμε τους ειδικούς να μας κάνουν προτάσεις.
Ταλιαδούρος: Βεβαίως. Η κυρία Γιαννάκου δεν είπε ότι θα γυρίσουμε πίσω στο σύστημα του πενήντα και του εξήντα, είπε, και μάλιστα με σαφήνεια, ότι οι εξετάσεις θα είναι αρμοδιότητας και ευθύνης, οι όποιες εξετάσεις, και η όποια μορφή, και όποιο σύστημα, ευθύνης του Υπουργείου, για να διασφαλίζεται, όπως επισημαίνεται ορθά, απολύτως το αδιάβλητο. Εκείνο το οποίο είπε, το είπε, ένα είναι το σημείο αυτό, άρα το απολύτως αδιάβλητο που είναι, όπως ορθά είπατε, επίτευγμα των σαράντα ετών της Πολιτείας, από τη δεκαετία του πενήντα και του εξήντα, δεν αλλάζει. Εκείνο όμως το οποίο μπορούμε να δούμε είναι ένας τρόπος που τα Πανεπιστήμια να έχουν ένα μεγαλύτερο ρόλο, π.χ. στον αριθμό των εισακτέων, των αναγκών τους, και όχι εμείς του Υπουργείου να λέμε καθορίζουμε τον αριθμό κατά τρόπο Αυτά τα θέματα είναι για να ανοίξει η συζήτηση και ο διάλογος, όπως είπατε, με τους εμπειρογνώμονες, με την αξιολόγηση του παρελθόντος
Αρσένης: Η παρατήρηση δεν ήταν ότι
Ερώτηση: Κύριοι, δυστυχώς δεν έχω περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου, να σας ευχαριστήσω θερμά για όσα μας είπατε μέχρι εδώ. Καλό απόγευμα από τη Θεσσαλονίκη.
