«Γιατί δεν έκατσα καλά», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης μέσα από το ομώνυμο βιβλίο του
Εκδοτικά και οικονομικά συμφέροντα
υπονόμευσαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
• Ενέδωσε τότε στις πιέσεις ο Σημίτης
• Η πολιτική έχει νόημα και αξίζει μόνο όταν είναι ελεύθερη από κάθε είδους συναλλαγή και δεσμεύσεις
Ανοίγει τα χαρτιά του ο Γεράσιμος Αρσένης και αποκαλύπτει γιατί δεν έκατσε καλά απέναντι στα συμφέροντα που με κάθε είδους παρεμβάσεις επιχείρησαν να κερδοσκοπήσουν από την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε προωθήσει ως υπουργός Παιδείας την περίοδο 1996 – 2000, η οποία δημιουργούσε νέους θεσμούς, όπως το Ολοήμερο Σχολείο, το Ενιαίο Λύκειο, την κατάργηση της Επετηρίδας, τη διεύρυνση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τη Διά Βίου Εκπαίδευση, τα ΠΣΕ, το Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
Σήμερα, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του με τίτλο «Γιατί δεν έκατσα καλά», το οποίο κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις Gutenberg», ο Γεράσιμος Αρσένης μιλάει για συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα που είχαν σχέση με τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων και ιδιαίτερα με τις σχολικές βιβλιοθήκες!
Αναφέρεται, μάλιστα, στη σύγκρουση των δύο μεγαλύτερων τότε εκδοτικών συγκροτημάτων της χώρας, του ΔΟΛ (Λαμπράκη) και της Ελευθεροτυπίας (Τεγόπουλος), γράφοντας τα εξής:
«Ενάμιση μήνα πριν από την κατάθεση του νομοσχεδίου για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, ξέσπασε μια ασυνήθους σφοδρότητας αντιπαράθεση μεταξύ δύο δημοσιογραφικών συγκροτημάτων, του ΔΟΛ και της Ελευθεροτυπίας. Δυστυχώς, η σύγκρουση αυτή επηρέασε τη στάση αυτών των συγκροτημάτων απέναντι στο υπουργείο και συνέβαλε στη διαμόρφωση μιας αρνητικής εικόνας για το έργο μας. Χωρίς υπερβολή, η πορεία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης θα ήταν απείρως ομαλότερη αν αυτή η σύγκρουση δεν είχε συμβεί. Η υπόθεση αυτή φανερώνει δραματικά πόσο η πληροφόρηση μπορεί να αλλοιωθεί όταν η δημοσιογραφία εμπλέκεται με οικονομικά συμφέροντα».
Υπέκυψε στις πιέσεις ο Σημίτης
Στα συμφέροντα αυτά δεν αντιστάθηκε ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Σημειώνει πολύ χαρακτηριστικά ο Γερ. Αρσένης:
«Από τον χειμώνα του 1999, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση είχε μπει σε τροχιά εφαρμογής. Το ερώτημα είναι γιατί ο κ. Σημίτης ενέδωσε σε πιέσεις και επέτρεψε την αποδόμησή της…».
Το βιβλίο κάνει μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της φιλοσοφίας και του περιεχομένου της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, σχεδόν δε το μισό βιβλίο αφιερώνεται στις συγκρούσεις που προέκυψαν κατά την εφαρμογή και στο πώς αυτές επηρέασαν το κλίμα στα ΜΜΕ αλλά και τις αντιδράσεις των μαθητών, των εκπαιδευτικών και όλων των άλλων εμπλεκομένων. Εκτός από τα οικονομικά συμφέροντα, ευθύνες αποδίδει και στον εκπαιδευτικό συνδικαλισμό και τις διασυνδέσεις του με τα κομματικά επιτελεία και επίσης στις εσωκομματικές συγκρούσεις και διαφοροποιήσεις της εκσυγχρονιστικής πτέρυγας σε κρίσιμες στιγμές της εφαρμογής της μεταρρύθμισης.
Δύσκολη η μάχη με τη συναλλαγή
Πέρα, όμως, από τη μάχη που έδωσε ο κ. Αρσένης για να περάσει η μεγάλη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, έδωσε και μάχες με αντίπαλο τη συναλλαγή. Μια γεύση από αυτά που βίωσε είναι τα παρακάτω:
• Πίστευα -και εξακολουθώ να πιστεύω– ότι η πολιτική έχει νόημα και αξίζει μόνο όταν είναι ελεύθερη από κάθε είδους συναλλαγή και δεσμεύσεις. Είναι σπάνιο και δύσκολο να κερδηθεί μια μάχη χωρίς συναλλαγή. Αν όμως κερδηθεί, θα είναι η μόνη μάχη που επιτρέπει καθαρές λύσεις και ταιριάζει σε μια γνήσια δημοκρατία.
• Το πολιτικό ανάστημα δεν μετριέται με την ικανότητα να προσαρμοσθεί στον κοινό παρονομαστή της κοινής γνώμης, αλλά από τη δύναμη να ηγηθεί μιας εκστρατείας υπέρβασης…
• Η εμπειρία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης υπογραμμίζει την ανάγκη να απελευθερωθεί η Αριστερά, επιτέλους, από ξεπερασμένες ιδεοληψίες…
• Ο δρόμος της προόδου είναι στρωμένος από αποτυχίες, αλλά είναι η απρόσμενη επιτυχία που, τελικά, κάνει τη διαφορά…
• Τα ΜΜΕ απέτυχαν στον κύριο ρόλο τους και τελικά λειτούργησαν ως εργαλείο χειραγώγησης της κοινής γνώμης…
• Ο εκπαιδευτικός συνδικαλισμός είχε κηρύξει αμείλικτο πόλεμο σε κάθε μορφή αξιολόγησης. Ως συνέπεια, αντέδρασαν έντονα σε αυτή τη διαδικασία, προβάλλοντας προσχήματα που απέκρυπταν τους πραγματικούς λόγους της αντίδρασής τους, αλλά κυρίως καλλιεργώντας πανικό στους μαθητές για το «επαχθές» έργο που τους επεφύλασσε αυτή η διαδικασία.
• Η μαθητιώσα νεολαία ζούσε τη φαντασίωσή της να δημιουργήσει τα δικά της μικρά Πολυτεχνεία. Όμως, σε συνθήκες δημοκρατίας οι όποιες αντιπαραθέσεις δεν μπορεί να είναι παραβατικές…
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=93842&colid=&catid=37&dt=2015-11-29%200:0:0
