Κύριο
Αλέξη Παπαχελά
Διευθυντή
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Κύριε Διευθυντά,
Με ιδιαίτερη έκπληξη, διάβασα στην έγκριτη εφημερίδα σας της 30ης Ιανουαρίου 2009, το άρθρο του κ. Κωνσταντίνου Ζούλα με τίτλο: «Επιτέλους, ας συμφωνήσουν για την Παιδεία και να το τηρήσουν». Ο κ. Ζούλας, αν και γνωρίζει πολύ καλά τα εκπαιδευτικά θέματα, σχετικά με την προσμέτρηση της προφορικής βαθμολογίας στα κριτήρια πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ισχυρίζεται ότι η επαν-εισαγωγή του κριτηρίου του προφορικού βαθμού το 1998 παρήγαγε «εν μια νυκτί» αριστούχους.
Επειδή τέτοιες αναφορές δημιουργούν εσφαλμένες εντυπώσεις, θέλω να υπενθυμίσω τα εξής:
Το Προεδρικό Διάταγμα 246 «Αξιολόγηση των μαθητών των Ενιαίων Λυκείων» (ΦΕΚ Α΄ 183/31.7.98) και ειδικότερα το άρθρο 26 παρ. 2 εδ. β, προέβλεπε την προσμέτρηση του προφορικού βαθμού στη συνολική αξιολόγηση των μαθητών, υπό την προϋπόθεση ότι αυτός δεν διέφερε από το βαθμό των γραπτών ενδο-σχολικών εξετάσεων (σε πανελλαδικά θέματα) στο αντίστοιχο μάθημα περισσότερο από τρεις (3) μονάδες, απόκλιση αποδεκτή, συνήθως, στην εκπαιδευτική πράξη. Σε περίπτωση που δεν συνέτρεχε η προϋπόθεση αυτή, γινόταν προσαρμογή του προφορικού βαθμού στο γραπτό έτσι ώστε η μέγιστη μεταξύ τους διαφορά να μην υπερβαίνει τις τρεις (3) μονάδες. Για την περίπτωση που ο προφορικός βαθμός ήταν πάνω από 3 βαθμούς μικρότερος από τον γραπτό, ο μαθητής – και ο κηδεμόνας του – είχε τη δυνατότητα να ζητήσει την προφορική επανεξέτασή του από άλλους εκπαιδευτικούς (άρθρο 26 παρ. 3).
Με την προφορική βαθμολογία αποτιμώνται σημαντικά στοιχεία των μαθητών (προσπάθεια, ενδιαφέρον, επιμέλεια κτλ.), τα οποία δεν μπορούν να αξιολογηθούν με τις γραπτές εξετάσεις. Η σημασία των στοιχείων αυτών για την επιτυχία του ατόμου σε μεταγενέστερες σπουδές, αλλά και για την ίδια τη ζωή του, είναι πολύ μεγάλη. Η αναβάθμιση του Λυκείου απαιτεί, πάνω απ” όλα, διόρθωση και βελτίωση της διδακτικής πράξης, ουσιώδες στοιχείο της οποίας είναι και η προφορική βαθμολογία.
Προκειμένου να ενισχυθεί η εγκυρότητα της προφορικής βαθμολογίας των μαθητών, προβλέπονταν και άλλα μέτρα όπως συνδυασμός μεθόδων αξιολόγησης, έκδοση ειδικών βοηθημάτων και οδηγιών προς τους εκπαιδευτικούς, καθιέρωση υποχρεωτικού ωριαίου διαγωνίσματος ανά τετράμηνο, ολιγόλεπτα τεστ και αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου.
Σήμερα που γίνεται μια προσπάθεια να συζητηθούν τα θέματα αυτά, είναι σημαντικό όταν γίνονται αναφορές σε εμπειρίες του παρελθόντος, αυτές να είναι ακριβείς και ολοκληρωμένες προκειμένου να μπορούν να διεξαχθούν τα σωστά συμπεράσματα.
Με την παράκληση δημοσίευσης της παρούσας επιστολής μου,
Γεράσιμος Αρσένης
πρώην Υπουργός Παιδείας
