Tο 1982 ως Yπουργός Eθνικής Oικονομίας και Oικονομικών, με την καινοτόμο μέθοδο του «δημοκρατικού προγραμματισμού», καταγράφει σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, ερωτώντας τους ίδιους τους ενδιαφερόμενους, τις επενδυτικές ανάγκες τους και έτσι καταρτίζει και προωθεί το πενταετές πρόγραμμα 1983-1987, το πιο φιλόδοξο και δημοκρατικά σχεδοασμένο επενδυτικό σχέδιο για την ισόρροπη ανάπτυξη της Eλληνικής Οικονομίας.
Για την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων, εφαρμόζει την αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή (ATA) και προωθεί την αναδιανομή του εισοδήματος , μέσα από την προοδευτική εξυγίανση του φορολογικού συστήματος.
Ίδρυσε τον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων, ως φορέα πολιτικής “bad banking”, πρωτοπορώντας διεθνώς, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υπερχρέωσης, των μεγαλύτερων ελληνικών επιχειρήσεων σε ξένες και ελληνικές τράπεζες. Η αδυναμία εξυπηρέτησης των δανείων τους, τις καθιστούσε μη βιώσιμες, το κλείσιμο τους θα οδηγούσε στην αποβιομηχάνιση της χώρας, στην έκρηξη της ανεργίας και την καταστροφή του τραπεζικού συστήματος. Έτσι, χωρίς να μετατρέψει το δημόσιο σε «σκουπιδοτενεκέ του ιδιωτικού τομέα», οδηγώντας σε συντεταγμένη εκκαθάριση τις μη βιώσιμες επιχειρήσεις, κατάφερε να κρατήσει στη ζωή, τις κατά τα άλλα υγιείς και ταυτόχρονα μπόρεσε να διασώσει, από την βόμβα των μη εξυπηρετούμενων δανείων το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των διαρκώς συσσωρευόμενων ελλειμμάτων και της συνεχώς επιδεινούμενης ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών των κρατικών επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, πάλι πρωτοπορώντας σε διεθνές επίπεδο, επιχείρησε να κόψει τον ομφάλιο λώρο τους, με το πελατειακό και κομματικό κράτος, με την εισαγωγή της «κοινωνικοποίησης», ως εναλλακτικό μοντέλο διοίκησης, που θα συνδύαζε της αρχές του ιδιωτικού μάνατζμεντ στην καθημερινή διοίκηση, με την αυξημένη συμμετοχή των εργαζομένων, αλλά και των αποδεκτών-πολιτών στο στρατηγικό σχεδιασμό και τον έλεγχο των επιχειρήσεων.
