Εύη Λειβαδά- Ντούκα: Μιλώντας για τον Γεράσιμο Αρσένη στις 5 Αυγούστου 2016, στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη, στην 17η Συνάντηση Αποδήμων που είναι αφιερωμένη σε αυτόν
Η μάνα μου με οδήγησε στο Φως. Η νόνα μου στη Γνώση κι ο Γεράσιμος Αρσένης στον πολιτικό πολιτισμό –όχι ως κενό γράμμα ως αιθερολογούν οι, με ή χωρίς εισαγωγικά, πολιτικοί μας-, κι ένθερμα με κατήχησε, όχι μόνον με λόγια, αλλά κυρίως με το δικό του παλλόμενο παράδειγμα ποιός πρέπει να είναι ο πολιτικός άνδρας.
Αυτός που αφοσιώνεται στο καθήκον κι υπηρετεί την Ελλάδα και τον Ελληνισμό γνωρίζοντας το αχανές της ιερής αποστολής και την αυθύπαρκτη απόδοση του χρέους.
Αυτός που μπορεί να βλέπει μακριά. Να προβλέπει επερχόμενους πολιτικούς κινδύνους, κι ως εκ τούτου να προετοιμάζεται συστηματικά για την αντιμετώπισή τους.
Αυτός που επαναστατεί ενάντια στο άδικο και που δεν διαπραγματεύεται με κιμμέρεια σκοτάδια.
Αυτός που αποφασίζει με γνώμονα την ευημερία του κοινωνικού συνόλου κι όχι την ατομική ευποιΐα.
Αυτός που έχει φρόνημα ηθικό, υψηλά ιδανικά, αδιαπραγμάτευτες αξίες, ειλικρίνεια και καθαρότητα σε λόγους και έργα.
Αυτός είναι ο βαθυστόχαστος πολιτικός και προοδευτικός διανοητής Γεράσιμος Αρσένης που είχα την ευγενή τύχη να ζήσω δίπλα του σχεδόν 30 χρόνια.
Στα μάτια μου εκπροσωπούσε και εκπροσωπεί τον τελευταίο Ριζοσπάστη της μεγάλης Κεφαλληνιακής Σχολής του 19ου αι. που με αποφασιστική παραφορά, μαχητική υπεράσπιση και πύρινο λόγο διδάσκει την αγωνιστική σκέψη κι εμπλουτίζει με πρακτικά βιώματα τις ριζοσπαστικές αρχές.
Πέρασε πλέον την πύλη της Ιστορίας.
Δυο ήταν οι καθοριστικοί άξονες στους οποίους αφιέρωσε το είναι του: η οικογένειά του και η άσκηση διαφόρων δημοσίων λειτουργημάτων (από τον ΟΟΣΑ και τον ΟΗΕ, μέχρι την διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας και τους υπουργικούς θώκους) με γνώμονα την εξυπηρέτηση της πατρίδας από τη Θράκη έως την Κύπρο και από τα νερά του Αιγαίου, μέχρι την Ιόνια θάλασσα. Κι εκεί, όπου φώλιαζε το νησί που τον γέννησε, η Κεφαλλονιά, εκεί εκδήλωνε αδιάκοπα την αδυναμία του. Μια αδυναμία, όχι με την έννοια της ανισχυρίας, αλλά της απεριόριστης αγνής, τρυφερής αγάπης.
Οι συγκροτημένες θέσεις του σε θέματα εθνικά και πολιτικά είναι απόλυτα αναντίρρητο πως θα τιμηθούν από το εγγύς μέλλον, καταξιώνοντάς τον στο Πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων πολιτικών. Ήδη έχει κερδίσει τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων για την καθαρότητα, την αγνότητα της πολιτικής του διαδρομής, την διαύγεια της σκέψης, και την προσήλωση κι εμμονή του στα πιστεύω του, χωρίς όμως να αγνοεί τεκμηριωμένες κρίσεις κι απόψεις.
Το Ενιαίο Δόγμα Αμυντικού χώρου Ελλάδος Κύπρου όχι μόνον φέρει το όνομά του, αλλά ήταν και δικό του όραμα που στηριζόταν στην ανάγκη ενιαίας αντιμετώπισης του αστείρευτου ανά τους αιώνες τουρκικού επεκτατισμού. Το Ενιαίο Δόγμα –αμυντικό, και όχι επιθετικό- δημιούργησε αίσθημα ασφάλειας, ανακοπή των όποιων βλέψεων της Ημισελήνου επί της Μεγαλονήσου, ενίσχυση διαπραγματευτικής ικανότητας, και το βασικότερο, ενδυνάμωσε η καλλιέργεια συνείδησης ενιαίου Ελληνικού Έθνους. «Χωρίς την Κύπρο η Ελλάδα είναι αμυντικά, οικονομικά και πολιτιστικά αδύναμη, όπως και η Κύπρος χωρίς τον ελλαδικό χώρο δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις» είπε ο προφητικός Αρσένης. Για τις θέσεις του αυτές τόλμησε το 2004 να έρθει σε μετωπική σύγκρουση και να απορρίψει αναφανδόν το Σχέδιο Ανάν, ένα σχέδιο που υιοθετούσε την πολιτική της οριστικής διχοτόμησης της ενιαίας Κυπρίας γης. Για τους λόγους αυτούς η Κύπρος τιμά τον πρωτοπόρο Κεφαλλονίτη αγωνιστή των απαράγραπτων δικαίων του κυπριακού λαού και θα τον τιμά και στο διηνεκές.
Σε εξαιρετικά δύσκολες για τον τόπο περιστάσεις, στάθηκε σε ύψος αξιοπρέπειας εθνικών επιδιώξεων (θέματα που για ορισμένο διάστημα δεν επιτρέπεται να βγουν στην επιφάνεια).
Για την συνθήκη του Μάαστριχτ που έθεσε τα θεμέλια της ευρωζώνης, κράτησε επιφυλάξεις και τόνισε πως «αν δεν πάμε γρήγορα σε πολιτική ένωση, σε μερικά χρόνια θα νοιώσουμε στην πλάτη μας βαρύ το χέρι του Γερμανού τραπεζίτη».
Σπουδαιότατη, αλλά και άγνωστη στους πολλούς η κατάργηση των «επιτηρούμενων ζωνών» στη Θράκη, ενός ρατσιστικού άπαρτχάϊντ που είχε επιβληθεί στους Έλληνες Πομάκους από το 1936. Το ιδιότυπο αυτό καθεστώς κατήργησε με απόφασή του ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας στις 17 Νοεμβρίου 1995. Για την ενέργειά του αυτή, θεωρώ πως η ιστορία τού οφείλει απονομή ξεχωριστής τιμής.
Μιλώντας για τη Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο σχεδίαζε τρόπους ισχυρότερης οχύρωσής τους στο αβέβαιο μέλλον. Γνώριζε πως το μέλλον θα ήταν –όπως και απεδείχθη- τρικυμιώδες. Οικονομικά, κοινωνικά, δημογραφικά, πολιτικά, πολιτισμικά. Αρχές δεκαετίας του ΄90 μου μίλησε για όλα αυτά που σήμερα βιώνουμε. Τα έχω μάλιστα και γραπτώς. Μου ανέλυσε με λεπτομέρεια χειρουργική την κρίση και τις επιπτώσεις της, μια κρίση, αξιών εν κατακλείδι, που χρόνια μετά χτύπησε την πόρτα μας. Τότε, μου έμοιαζαν τόσο μακρινά, όλα αυτά, τόσο απίστευτο να πραγματοποιηθούν. Μου μιλούσε για την δύναμη της γλώσσας της Ελληνικής, για την επιβεβλημένη χρησιμότητα δημιουργίας σχολείων σε ευαίσθητες περιοχές, όπως στην Ανατολική Θράκη, για την αναγκαιότητα διάδοσης της ιστορίας και του τόσο μοναδικού πολιτισμού μας σε όλες τις ηλικιακές βαθμίδες.
Ως ελέω Λαού, και δη ελληνικού «Τσάρος» της Οικονομίας σφράγισε δυο δράσεις: Πραγματοποίησε μεγάλες αλλαγές στον χρηματοπιστωτικό τομέα, αλλαγές που πρωτοπορούσαν, υπηρετούσαν την υγιή ανάπτυξη της οικονομίας και έκαναν παράλληλα βήματα με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και δημιούργησε τον «Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων». Διαπλοκή, εκβιασμοί, εγχώριο οικονομικό κατεστημένο, υπερδανεισμός και αδυναμία εξυπηρέτησης των ληφθέντων κεφαλαίων συνέθεταν –και συνθέτουν- έναν καμβά προβληματικών επιχειρήσεων, τις οποίες με τον τρόπο αυτό μπορούσε να εξυγιάνει.
Θεωρώντας πως «η εκπαίδευση και η κατάρτιση είναι βασικά στοιχεία που προσδιορίζουν τις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας» εισηγήθηκε πρωτοπόρο και μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα στην Παιδεία και προκάλεσε πολλές και κλιμακωτές αντιδράσεις. Όμως δεν θα αρνηθεί κανείς ότι ήταν ριζοσπαστικός, προοδευτικός κι έβλεπε τα «πράγματα» της Ελλάδας μέσα από το πολύπλευρο πρίσμα κάποιου που, όντας ήδη σοφός πολίτης του κόσμου που κουβαλά εύρος γνώσεων και επιδόσεων, μπορεί και βλέπει μπροστά, μπορεί και βλέπει το μέλλον και σχεδιάζει με δυναμισμό, εθνοκεντρικά, σε βάθος χρόνου.
Αν ο Αρσένης γινόταν πρωθυπουργός, αν αποδεχόταν τις στιγμές εκείνες μικρούς και μεγάλους εκβιασμούς κι υποσχεσιολογίες, ένα είναι βέβαιο: η πορεία της Ελλάδας θα ήταν διαφορετική. Ο ασυμβίβαστος υπηρέτης της διαφάνειας είδε τα όνειρά του να διαλύονται. Στα λόγια του είχε παράπονο για την εναντιότητα της έκβασης των καταστάσεων. Στην καρδιά του όμως, δεν είχε δηλητήριο. Για κανέναν. Κανείς μεγάλος δεν έχει δηλητήριο. Άλλωστε, όσο πιο μικρός είναι ο άνθρωπος, τόσο δηλητήριο κουβαλάει. Κι ο Αρσένης δεν είχε καμμιά σχέση με το συγκεκριμένο είδος των «μικρών», με το οποίο, πολλές φορές αναγκάσθηκε να έλθει σε επαφή.
Η αφειδώλευτη προσφορά του στην Κεφαλλονιά αποδείχθηκε σε πολλούς καίριους τομείς. Με την μεγάλη εμπειρία του στη λειτουργία διεθνών και εθνικών πολιτικών θέσεων, προχώρησε στην θεμελίωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, σε ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, στη μόνιμη παρουσία κλιμακίου πολεμικής αεροπορίας και αεροπλάνων πυρόσβεσης για την πυροπροστασία του δρυμού του Αίνου, στην αγορά του άλσους Λαυράγκα για να γίνει εκεί Μουσικό Μουσείο Ιονίου και να λειτουργήσει μουσική Ακαδημία, στην παραχώρηση εγκαταστάσεων ραντάρ και ίδρυση και λειτουργία ρομποτικού αστεροσκοπείου, σε χρηματοδοτήσεις μεγάλων, αλλά και μικρότερων έργων «ων ουκ έστιν αριθμός» που έδωσαν νέα πνοή στο νησί μας.
Κι αν τον πίκραναν οι δυο ανεπιτυχείς τοπικές πολιτικές αναμετρήσεις, επειδή είχε καθαρή κρίση και βαθιά αγάπη για τον τόπο και δεν επιζητούσε κοντόφθαλμη και μικρόνοη προσωπική προβολή, παρέμεινε στην πρώτη γραμμή, αρωγός σε κάθε αίτημα του νησιού του, πρόσφορος με τις δημιουργικές πρωτοβουλίες και ριζοσπαστικές δράσεις του επί τω κοινώ καλώ.
Στήριγμα και δεξί του χέρι, η πιστή κι αφοσιωμένη Λούκα του, πολυλατρεμένη μούσα του, ισάξια λαμπρή προσωπικότητα, μυαλό αυτόφωτο, μεθοδικό, με ευαισθησίες και πάθος, συναγωνίστρια στις μέρες τις γαληνεμένες και σε αυτές τις πικρές, συντρόφισσά του στα εύκολα και στα δύσκολα, ανάσα και ψυχή του.
Αυτός είναι ο Γεράσιμος Αρσένης.
Σέμνωμα και καύχημα του τόπου, επιφανέστατη μορφή της Κεφαλλονιάς, εμβληματική επιστημονική και πολιτική προσωπικότητα, που άφησε πίσω του, εκτός από το καθοριστικό έργο και λαμπρό παράδειγμά του, οράματα για την Ελλάδα, για την Κεφαλλονιά, για το ΤΕΙ Ιονίων Νήσων που σήμερα δικαίως φέρει το όνομά του, που στο χέρι όλων μας, είναι να μην μείνουν ανεκπλήρωτα.
Το νησί μας είναι περήφανο που έστειλε στην πολιτική σκηνή τον διάφανο σαν κρύσταλλο, αγέρωχο αυτόν άνδρα, τον προικισμένο με ηθικό μεγαλείο, προκοπή, σταθερότητα και ιδεολογική συνέπεια στις διαχρονικές αξίες και αρχές.
Από την σκέψη και την ψυχή μου θα εξαλειφθεί μόνο μετά το δικό μου φευγιό, κι αυτό, εάν υπάρχει λήθη στην επόμενη ζωή. Κι ετούτο το καλοκαίρι, τον περίμενα. Τον περιμέναμε όλοι. Μα δεν ήρθε.
Αφοσιωμένοι με ευλάβεια κι εδραιωμένη αγαστή σχέση αδελφικής αγάπης και αρμονίας, τιμούμε τον πολυαγαπημένο και πολύτιμο μέλος της οικογένειας και φίλο της καρδιάς μας, τον Γεράσιμο Αρσένη, που δεν διαβρώθηκε, που δεν αλλοιώθηκε, τον πολιτικό των ανοιχτών οριζόντων, των σχεδίων, των ονείρων, μιας Ελλάδας λαμπρής, μιας Κεφαλλονιάς ευρυτοπικής, ριζοσπαστικής, πρωτοπόρας, ελπιδοφόρας.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας
