Ο Γεράσιμος Αρσένης υπογραμμίζει ότι η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο παρά η πολιτιστική, η εθνική παράδοση ενός λαού. Αναφέρει, επίσης, ότι το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα συνεργασίας μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, αλλά εισβολής και κατοχής.
ΜΕΡΟΣ β” (τελευταίο)
Η παιδεία έχει πατρίδα και αυτό που διδάσκεται δεν είναι ξεκάρφωτο, αναφέρει στο δεύτερο μέρος της συνέντευξής του στη «Σημερινή» ο πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας και Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Γεράσιμος Αρσένης.
Ο κ. Αρσένης αναφέρεται ειδικότερα στα όσα λέγονται και γίνονται περί της αλλαγής των βιβλίων της Ιστορίας στα σχολεία και τονίζει ότι η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολειά δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο, παρά η πολιτιστική, η εθνική παράδοση ενός λαού, έτσι όπως την καταλαβαίνει ένας λαός. Δεν είναι δουλειά της εκπαίδευσης να γράφει βιβλία που σε τελευταία ανάλυση μπορεί να προσβάλλει το αίσθημα της πολιτιστικής και εθνικής ταυτότητας ενός λαού, συνεχίζει ο κ. Αρσένης και προσθέτει: Η παιδεία έχει πατρίδα και αυτό που διδάσκεται το παιδί δεν είναι ξεκάρφωτο. Είναι γνώσεις σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συστήματος αξιών, που εκφράζουν την ιστορική και πολιτιστική παράδοση ενός λαού.
Η Ιστορία διδάσκει δικαιοσύνη
Απαντώντας στους ισχυρισμούς ότι μέσα από την Παιδεία θα εμπεδωθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, ο κ. Αρσένης τονίζει ότι οι αξίες του Ελληνισμού και η ιστορία του δεν διδάσκει μισαλλοδοξία αλλά δημοκρατία και δικαιοσύνη και εν γένει τις ευρωπαϊκές αξίες, οι οποίες σήμερα καταπατούνται στην Κύπρο. Εξάλλου, επισημαίνει, το Κυπριακό δεν είναι πρόβλημα συνεργασίας μεταξύ λαών, αλλά πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Αν δεν υπήρχε η κατοχή δεν θα υπήρχε, σημειώνει ο κ. Αρσένης, πρόβλημα συνεργασίας μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Αναφερόμενος στην τουρκική πολιτική, ο Γεράσιμος Αρσένης σημειώνει ότι, δυστυχώς, από δική μας ενδοτικότητα, η Τουρκία πιστεύει ότι μπορεί να κάνει βήματα προς την Ε.Ε., παραγνωρίζοντας αιτήματα του Ελληνισμού και το έχει καταφέρει μέχρι στιγμής.
Επίσης αναφέρεται στην οικονομική διάσταση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, υπογραμμίζοντας ότι ο Ελληνισμός βρίσκεται σήμερα για μιαν ακόμα φορά σε μία πλεονεκτική θέση, για να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην οικονομική συνεργασία και ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.
Τα βιβλία Ιστορίας
Δεν ξέρω αν η ερώτηση αυτή διαφέρει από τα όσα έχετε πει για το Δόγμα, διότι, όπως έχετε αναφέρει, το Δόγμα δεν είναι μόνο αμυντικό. Θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, ένα σχόλιό σας στα όσα λέγονται και γίνονται για την αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας.
Είχα την ευκαιρία να μιλήσω σε ένα συνέδριο για το θέμα και νομίζω ότι υπάρχει κοινή αποδοχή, και ότι είναι και αυτονόητο ότι η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολειά δεν μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο, παρά η πολιτιστική, η εθνική παράδοση ενός λαού, έτσι όπως την καταλαβαίνει ένας λαός. Δεν είναι δουλειά της εκπαίδευσης να γράφει βιβλία, που σε τελευταία ανάλυση μπορεί να προσβάλλει το αίσθημα της πολιτιστικής και εθνικής ταυτότητας ενός λαού. Η παιδεία έχει πατρίδα και αυτό που διδάσκεται το παιδί δεν είναι ξεκάρφωτο. Είναι γνώσεις σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο συστήματος αξιών που εκφράζουν την ιστορική και πολιτιστική παράδοση ενός λαού. Αυτά εγώ τα θεωρώ αυτονόητα. Εάν υπάρχουν προβλήματα ερμηνείας της Ιστορίας, αυτό είναι θέμα που πρέπει να συζητηθεί σε άλλο επίπεδο. Σε επίπεδο επιστημονικών ακαδημιών, ακόμα και σε επίπεδο πολιτικό. Στα σχολεία διδάσκουμε το καθιερωμένο που υποβάλλει, που υποδεικνύει η παράδοσή μας, η εθνική μας αυτογνωσία. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην περίπτωση της Κύπρου, όπου η παιδεία πρέπει να προωθήσει την εθνική πολιτιστική παράδοση της χώρας.
Διδάσκει ελευθερία
Μια δικαιολογία της αλλαγής των βιβλίων είναι ότι στην Κύπρο ο Ελληνισμός καλείται να συγκατοικήσει με το τουρκικό στοιχείο και είναι ενόψει αυτής της προοπτικής που γίνεται λόγος για αλλαγή των βιβλίων, για την εμπέδωση, όπως λένε, της εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Χωρίς καμία αμφιβολία, κανένας λαός δεν ζει σε απομόνωση. Και φυσικά είναι ανοικτός σε άλλους πολιτισμούς με τους οποίους έρχεται σε επαφή. Ακριβώς γι” αυτόν το λόγο, για να λειτουργήσεις σε μια κοινωνία ανοικτών οριζόντων συνύπαρξης και συνεργασίας των λαών, πρέπει να στέκεσαι στα πόδια σου σταθερά και να σέβεσαι την παράδοση και τις αξίες σου. Μα οι αξίες του Ελληνισμού και η ιστορία του δεν διδάσκει μισαλλοδοξία. Διδάσκει δημοκρατία, διδάσκει δικαιοσύνη, διδάσκει ελευθερία, διδάσκει τις ευρωπαϊκές, αν θέλετε, αξίες, οι οποίες καταπατούνται σήμερα στην Κύπρο. Στο κάτω-κάτω το πρόβλημα της Κύπρου δεν είναι πρόβλημα συνεργασίας των λαών. Είναι πρόβλημα παράνομης στρατιωτικής κατοχής μεγάλου μέρους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αν δεν υπήρχε η παράνομη κατοχή και όλα αυτά, εγώ πιστεύω ότι η συνεργασία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων θα ήταν μια πολύ απλή υπόθεση. Και ο ελληνικός πολιτισμός θα ήταν εκείνος που θα προωθούσε τη συμβίωση των κοινοτήτων, διότι είναι μέσα στις αξίες μας, μέσα στη μεγάλη παράδοση του Ελληνισμού, από χιλιετίες, να ζούμε ειρηνικά με άλλους λαούς. Να μεταφέρουμε αξίες του δικού μας πολιτισμού και να δεχόμαστε και θετικά στοιχεία του δικού τους πολιτισμού.
Τι κάνει ο Ελληνισμός
Πώς σχολιάζετε την τουρκική στάση απέναντι στο Κυπριακό; Από τη στιγμή που η Τουρκία οδεύει στην Ε.Ε. και χρειάζεται την Κύπρο και την Ελλάδα να της δώσουν εισιτήριο για την Ε.Ε., εξακολουθεί να επιμένει σε απαράδεκτες θέσεις. Πού το πάει, λοιπόν, η Τουρκία και ενόψει αυτής της στάσης, πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε για τη διασφάλιση των δικών μας συμφερόντων;
Δυστυχώς, από δική μας ενδοτικότητα, η Τουρκία πιστεύει ότι μπορεί να κάνει βήματα προς την Ε.Ε., παραγνωρίζοντας αιτήματα του Ελληνισμού και το έχει καταφέρει μέχρι στιγμής. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι τι κάνει η Τουρκία, αλλά τι κάνει ο Ελληνισμός στην Ε.Ε. Νομίζω ότι θα μπορούσε και μπορεί, και με κατάλληλες συμμαχίες μέσα στην Ε.Ε., να περάσει ένα άλλο μήνυμα στην Τουρκία. Αν πράγματι επιθυμεί να προχωρήσει η ευρωπαϊκή της πορεία, πρέπει, πριν από αυτό, να σεβαστεί τους ίδιους τους όρους της ένταξής της όπως είχαν καθοριστεί από το Ελσίνκι. Δεν επιτρέπεται, για παράδειγμα, να συνεχίζεται η συζήτηση για την ένταξη της Τουρκίας, όταν η ίδια αρνείται να δεχθεί κυπριακά πλοία στα λιμάνια της και όταν σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς ασκεί βέτο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, όταν η τελευταία επιδιώκει να ενταχθεί σε ευρωπαϊκούς και άλλους διεθνείς οργανισμούς.
Το βέτο
Θεωρείτε, κύριε Υπουργέ, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και η Ελλάδα έπρεπε να ασκήσουν βέτο κατά της ένταξης της Τουρκίας, εφόσον δεν συμμορφώνεται με τους κανόνες ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Αυτό, όπως το λέτε, σημαίνει ότι θα έπρεπε να το προβάλουμε μόνοι μας. Εγώ λέω ότι με κατάλληλη διπλωματία θα έπρεπε να προβληθεί βέτο στην Τουρκία από τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μαζί με την Ελλάδα και την Κύπρο, εφόσον δεν συμμορφώνεται σε αυτά που πρέπει να συμμορφωθεί.
Έχετε πει ότι το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου δεν είναι μόνο αμυντικό, αλλά και πολιτιστικό και οικονομικό. Το πολιτιστικό, θα έλεγα ότι είναι αυτονόητο. Για την οικονομική πτυχή του Δόγματος, τι έχετε να μας πείτε;
Τονίζω ιδιαίτερα την οικονομική διάσταση. Ο Ελληνισμός είχε στο παρελθόν σημαντική ενδοχώρα. Ενδοχώρα στα Βαλκάνια, ενδοχώρα οικονομική στη Μαύρη Θάλασσα και στη Μέση Ανατολή και τη Νότιο Αφρική. Αυτό είναι ένας χώρος που ανοίγεται πάλι στον Ελληνισμό για οικονομική συνεργασία. Νομίζω ότι ο Ελληνισμός βρίσκεται για μιαν ακόμα φορά σε μία πλεονεκτική θέση, να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην οικονομική συνεργασία και ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι με αυτό τον τρόπο αυξάνεται η αξιοπιστία και η θωράκιση του Ελληνισμού στην περιοχή. Για την άμυνά σου δεν χρειάζεσαι μόνο στρατιωτική συνεργασία, αλλά και φίλους που συνδέονται και μαζί σου οικονομικά.
