ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:
Η προσπάθεια, η οποία έγινε όταν ψηφίστηκε ο νέος κανονισμός της Βουλής, να υπάρχουν νομοσχέδια τα οποία θα ψηφίζονται στην αρμόδια επιτροπή και εν συνεχεία θα απαγορεύεται η τροποποίησή τους από την Ολομέλεια έχει προκαλέσει – εύλογα – σάλο. Υπήρξε σωστή πρωτοβουλία του Γεράσιμου Αρσένη και οι πληροφορίες λένε ότι συγκεντρώθηκαν αρκετές υπογραφές βουλευτών κάτω από μία επιστολή προς τον πρόεδρο της Βουλής, στην οποία ζητείται η Ολομέλεια του Σώματος να συζητεί, χωρίς περιορισμούς, τα νομοσχέδια και φυσικά να μπορεί να προβαίνει σε αλλαγές.
ΓΕΡ. ΑΡΣΕΝΗΣ:
Οι βουλευτές είναι πάρα πολλοί και είναι από όλες τις πτέρυγες. Η αλήθεια έιναι ότι, όταν ψηφίσαμε τον κανονισμό, μερικοί από εμάς εκφράσαμε τις αντιρρήσεις μας. Άλλοι που ψήφισαν τον κανονισμό είχαν μία διαφορετική αντίληψη ή ερμηνεία του τι ακριβώς ψηφίσανε. Εν πάσει περιπτώσει, στην μικρή εμπειρία εφαρμογής αυτού του κανονισμού, ήταν σαφές ότι με αυτόν τον τρόπο που λειτουργούμε, ουσιαστικά καταργούμε την κυριαρχία της Ολομέλειας της Βουλής και δεν δίνουμε το δικαίωμα στον βουλευτή να εκφραστεί πολιτικά και να διαμορφώσει την τελική μορφή του νομοσχεδίου. Αυτό, φυσικά, ακρωτηριάζει τη δημοκρατική λειτουργία, είναι απαράδεκτο και γι” αυτό πρέπει ή να ερμηνεύσουμε τον κανονισμό διαφορετικά ή να αλλλάξουμε τον κανονισμό. Γι” αυτό πήραμε αυτή την πρωτοβουλία και κινηθήκαμε και εχθες και σήμερα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:
Θα θεωρείτο υπερβολή να το χαρακτηρίσει κανείς σαν αλλοίωση της ίδιας της ουσίας της δημοκρατίας και της εκπροσώπησης; Η εκπροσώπηση γίνεται από την Ολομέλεια της Βουλής του ελληνικού λαού, δεν γίνεται ποτέ επί τη βάσει τουλάχιστον του Συντάγματος και της ουσίας της δημοκρατίας από τα επιλεγμένα μέλη μίας επιτροπής.
ΓΕΡ. ΑΡΣΕΝΗΣ:
Αυτό που ίσως πρέπει να πούμε για τους ακροατές είναι ότι οι επιτροπές είναι των 50 περίπου βουλευτών. Δεν μπορούν λοιπόν οι 50 βουλευτές, με απουσία των άλλων 250, να πάρουν μία απόφαση και να ψηφίσουν ένα νόμο, χωρίς να τον ξέρουν ή να έχουν συμμετάσχει αποφασιστικά οι άλλοι βουλευτές.
Η λειτουργία στα τμήματα διευκολύνει τη νομοθετική εργασία, υπό την προϋπόθεση όμως ότι, όταν τελικά το νομοσχέδιο φτάσει στην Ολομέλεια της Βουλής, στη συζήτηση που θα γίνει εκεί, εάν η Ολομέλεια αποφασίσει έτσι, ο κορμός του νομοσχεδίου θα μπορεί να αλλάξει, βάσει των συζητήσεων που θα γίνουν στην Ολομέλεια. Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής. Αυτό είναι το αίτημα το οποίο έχει προκριθεί.
Δημιουργήθηκε και κάποια ένταση, όπως ξέρετε, χθες στο Κοινοβούλιο. Είχαμε μία επαφή με τον πρόεδρο της Βουλής, τον κ. Κακλαμάνη, ο οποίος έκανε μία δήλωση σήμερα στην Ολομέλεια, την οποία βρίσκω – τουλάχιστον σε αυτή τη φάση – ικανοποιητική, ότι δηλαδή είναι διατεθειμένος να δει αν θα μπορέσει να υπάρχει μία ελαστική ερμηνεία του κανονισμού έτσι που οι βουλευτές που θέλουν να μιλήσουν να μπορούν να μιλήσουν στην Ολομέλεια και ο νόμος να μπορεί να αλλάζει και κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια, αν έτσι αποφασίσει η πλειοψηφία.
Αυτά είναι θέματα τα οποία θα τα συζητήσουμε την επόμενη εβδομάδα, αλλά το μήνυμα το οποίο ήταν σαφές σήμερα στη Βουλή και είναι από όλες τις πτέρυγες, – εγώ θα έλεγα ότι υπάρχει σχεδόν ομοφωνία – είναι ότι δεν μπορούμε να δώσουμε μία αποκλειστική αρμοδιότητα σε τμήματα της Βουλής, σε ένα μέρος δηλαδή των βουλευτών, να περνάνε νομοσχέδια, χωρίς να έχει το δικαίωμα η Ολομέλεια της Βουλής να έχει άποψη για την τελική διαμόρφωση του νομοσχεδίου.
