| -Πιστεύετε ότι χρειάζεται αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που διέπει το Πανεπιστημιακό άσυλο;-Αν και δεν θα είχα αντίρρηση να εξετάσουμε πιθανές βελτιωτικές διατάξεις, δεν πιστεύω ότι η παραβίαση του Πανεπιστημιακού ασύλου οφείλεται σε νομοθετικές ατέλειες. Κατά τη γνώμη μου, η ρίζα του προβλήματος ανάγεται στο γεγονός ότι οι πρυτανικές αρχές, κυρίως λόγω της μεθόδου της εκλογής τους, δεν τολμούν να κάνουν χρήση του Νόμου και να πάρουν μέτρα προστασίας του ασύλου από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία.-Κρίνετε αναγκαία την αναθεώρηση του άρθρου 16;-Το άρθρο 16 έχει ουσιαστικά καταστρατηγηθεί. Δεν έχουμε δωρεάν Δημόσια Πανεπιστημιακή Παιδεία υψηλής ποιότητας, ενώ μορφές ιδιωτικοποίησης έχουνε ήδη παρεισφρύσει έμμεσα στο εκπαιδευτικό σύστημα. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια νέα διατύπωση του άρθρου 16 που να θωρακίζει ικανοποιητικά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και να ελέγχει αποτελεσματικά τη λειτουργία των Κρατικών Πανεπιστημίων. Το ζητούμενο είναι τι συγκεκριμένα θα λέει το αναθεωρημένο άρθρο 16 και ο εκτελεστικός νόμος. Πιστεύω ότι πριν προχωρήσουμε στην αναθεώρηση θα πρέπει να έχουμε πετύχει ευρύτατη συναίνεση σ΄αυτά τα θέματα.-Μιλάτε συνεχώς για συναίνεση στην αναζήτηση λύσεων μιας σειράς προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες. Τι εννοείτε; Διότι κάποιοι ενδοκομματικοί «φίλοι» σας σπεύδουν να το θεωρούν ως στήριξη των κυβερνητικών επιλογών.
-Κατ” αρχήν, κάτι που πρέπει να ενσωματώσουμε στην πολιτική μας κουλτούρα είναι ότι συναίνεση δεν σημαίνει νίκη ή ήττα όσων συζητούν. Συναίνεση είναι η καλοπροαίρετη και από κοινού αναζήτηση λύσεων, χωρίς μικροκομματικές ή ιδεοληπτικές παρωπίδες και τακτικισμούς, με μοναδικό σκοπό το ξεπέρασμα καταστάσεων που προκαλούν κοινωνικές εντάσεις και προβλήματα. Και είναι πολλές οι περιπτώσεις εκείνες που είναι δύσκολο να ξεπεραστούν με την επιβολή των απόψεων μιας μονάχα πλευράς. Είναι, τηρουμένων των αναλογιών, η εφαρμογή του fair play στην πολιτική. Είναι ένας σημαντικός παράγοντας της πολιτικής καθημερινότητας που θα συμβάλει αποφασιστικά στην αναβάθμιση της πολιτικής και των πολιτικών στη συνείδηση του πολίτη. Είναι, εξ΄ άλλου, κάτι που ο ίδιος ο πολίτης το ζητά. |
